'Luhannah~~ Gwenchanar? အိပ္ခ်င္အိပ္ေလ~'
'Hunnah~~ ခုနက ဘာလုိ႔ ငုိတာလဲဟင္?'
'Awwn..? awwn~~ Yahh မင္းက ေသမလုိျဖစ္မဲ့ဟာကုိ ငါက ရယ္ေနရာမွာလားကြ'
'Hunnah~~ ငါ..မင္းကုိ ေျပာစရာရွိတယ္ မင္း စိတ္ဆုိးလဲ အရင္ဆုံး နားေထာင္ပီးမွ စိတ္ဆုိး ထုိးခ်င္လဲ နားေထာင္ပီးမွ ထုိးကြာ!'
'ကဲပါကြာ~~ေျပာမွာသာ ေျပာစမ္းပါကြာ!'
'ငါ.. ငါ..မင္းကုိ သေဘာက်တယ္'
'ေအာ္~~ ငါလဲ မင္းကုိသေဘာက်တာပဲ အာ့ေၾကာင့္ ငါ မင္းနဲ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာတာပဲဟာ~~'
'Arniyah~~ ငါေျပာတာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လုိ~! ငါ.. မင္းကုိ ခ်စ္တယ္ Hun..!'
'………'
'မင္းငါ့ကုိ ထုိးမယ္ဆုိလဲ ထုိးကြာ~~'
မ်က္လုံးမွိတ္ပီး သူ႔ပါးကို ထုိးေပးေနေသာ Luhanကုိ ၾကည့္ပီး သူ ေနာင္တရမိသည္။ သူ ဖြင့္ေျပာခဲ့သင့္သည္။ ဘယ္လုိရလဒ္ပဲ ထြက္လာပါေစ ေျပာစရာရိွတာ ေျပာခဲ့သင့္သည္။ သူ ျပဳံးလုိက္သည္။ လက္ရြယ္လုိက္သည္။ လက္ေျမွာက္တာကုိ ျမင္ေတာ့ Luhan မ်က္လုံး ပုိမိွတ္သြားသည္။
'ေဟ့ေရာင္ ျမန္ျမန္ထုိးကြာ~~ ထုိးပီး မရွိခဲ့တဲ့ ကိစၥလုိ ဘေဘာထားလုိက္! Pali pali!'
မွားသြားေလျပီ။ မေျပာပဲ ေနခဲ့သင့္သည္။ သူ႕ကုိ သူငယ္ခ်င္းမလုပ္ေတာ့ရင္ သူ႕ကုိ မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ 'Kim Luhan မင္း ေတာ္ေတာ္ မုိက္တာပဲကြာ!! :('
'ကဲ!!'
၃စကၠန္႕တည္း! ဒါေပမဲ့ Luhanအတြက္ေတာ့ အႏွစ္သုံးေထာင္ကဲ့သုိ႕ ခံစားလုိက္ရသည္။ ပါးျပင္ေပၚမွာ စြဲက်န္ခဲ့ေသာ ပူေႏြးစြတ္စုိမွဳေလး! ပါးျပင္ေပၚမွာ စြဲက်န္ခဲ့ေသာ ဝင္သက္ထြက္သက္ေလးတစ္ခု!
'Se.. Sehunnah~~'
သူ႕ကုိ မ်က္လုံးအျပဴးသားႏွင့္ၾကည့္ေနေသာ Luhanရဲ႕ တုန္ယင္ေနတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကုိ ျမင္လုိက္ရေသာ Sehunတစ္ေယာက္ သူကုိယ္တုိင္ေတာင္ မသိလုိက္ပဲ
