Aşk Yıldızlara Benzer

Lanet Olsun! Biriniz Yardım Edin!

Başak hissediyordu.

Sadece hissediyordu.

Göremiyordu, hareket edemiyordu ama hissedebiliyordu. Rahat bir yerdeydi. Neredeydi kestiremiyordu. Ama büyük ihtimalle bir yatakta yatıyordu.

Kollarını hareket ettiremiyor, gözlerini açamıyordu bile.

Ardından o tuhaf, tanıdık kokuyu hissetti.

Hastane!

İlaç kokuyordu burası. Berbat bir biçimde. O iğrenç koku kokuyordu.

Başına gelenler yüzünden hastanelerden ve doktorlardan nefret ederdi.

Neler olmuştu? Neden her yeri ağrıyordu? Neden hastanedeydi? Ve en önemlisi neden Berk'i hissedemiyordu?

O sıcacık elleri neden onu kuşatmamıştı? Nefesini neden teninde hissedemiyordu? Neden kokusunu alamıyordu?

Berk neredeydi?

Onu düşündükçe daha kötü oluyordu. Ağlamak istiyordu ama yapamıyordu. Kendini çok güçsüz hissediyordu.

Neler olduğunu hatırlamak istercesine hafızasını yokladı.

En son arabadaydılar. Tatile gidiyorlardı hep birlikte. Başak mutluydu. Çok mutluydu. Hep birlikte şarkı söylüyorlardı. Bir ara Şule, Burak'ı ikna etmeye çalışıyordu. Şarkıyı söylemesi için. Ardından... Başak hatırlamaya çalışıyordu. En son Burak arkasını dönüp şarkıyı söylemeye başlamıştı. Başak şimdi hatırlamaya başlamıştı. Ardından önlerinden gelen arabayı fark etmişti. Var gücüyle Burak'a bağırmıştı. Bir anda Berk onun üstüne atlamış, Başak'ı korumaya çalışmıştı.

Başak sadece bunları hatırlıyordu.

Berk' e ne olmuştu? Burak ve Şule ne haldeydiler?

Tam bu düşünceler içindeyken, kapı açılma sesi duydu. Biri ağır adımlarla yanına geliyordu. Gelen her kimse, önce elini alnına koydu. Biraz bekledi. Bileğini tuttu. Bekledi.

"Şimdiye kadar çoktan uyanmış olmalıydın." dedi tanımadığı bir kadın sesi. Büyük ihtimalle hemşireydi.

Berk'i merak ediyordu Başak. Şimdiye kadar hiç göstermediği bir gayretle gözlerini kırpıştırarak açtı.

Ah! Işıklar. Çok fazlaydı. Görmek istemiyordu. Gözleri kamaşıyordu. Gözlerini kapatmak istiyordu. Bir süre hiçbir şey göremedi ışık yüzünden. Fakat alışınca çevresine meraklı gözlerle bakındı.

Tahmin ettiği gibi hastanedeydi. Ama özel odada. Berk neredeydi?! Ya Şule ve Burak?! Onlar neredeydiler?!

Koluna bir şey takılıydı. Kafasını kaldırınca serum olduğunu anladı. Kolları anlamsız çiziklerle doluydu.

Hemşire arkası dönük bir şekilde dosyalarla uğraşıyordu. Başak tüm gücüyle kısaca "Berk." diyebildi.

Hemşire telaşla arkasını döndü. "Uyandınız mı Başak Hanım? Nasıl hissediyorsunuz?"

"B-ben iyiyim. Sadece Berk'i görmek istiyorum."

"Dinlenmeniz sizin için daha iyi Başak Hanım." dedi hemşire. Şu an suratının ortasına bir tane indirebirildi Başak.

Sakince "Ben Berk'i görmek istiyorum ve inan bana buna kimse engel olamaz." diye karşılık verdi Başak. Ardından yerinde doğrulmaya çalıştı.

Ah, her yeri ağrıyordu. Dehşet bir biçimde! ama şu an bunu düşünemezdi. Berk'i görmek istiyordu ve görecekti de.

"Başak Hanım yatın lütfen." diyerek Başak'ı yatırmaya çalıştı hemşire bozuntusu.

"Sana çekil önümden dedim." diyerek sesini yükseltti Başak. Bir hışımla hemşireyi kenara itip serumu kolundan çekip çıkardı.