"Bu...bu nasıl olur. Çıldırıyormuyum yoksa yine rüya mı görüyorum."
"Hayır ikisi de değil. Biraz sakin olabilirsen herşeyi açıklayacağım."
Demesinin ardından yanımızda duran kız bir adım geriye atarak ve elini alnına koyarak:
"Bi bu eksikti buyur bakalım açıklada gitsin herkese yetiştirsin."
dedi. Chris sinir olmuş şekilde bir bakış attı kıza. Sonra tekrar bana bakarak konuşmaya başladı:
"Artık sana gerçekleri söylemenin zamanı geldi. Biz aslında Alex ile Kore'den gelmiyoruz. Biz buraya cezalı olduğumuz için gönderildik. Biz böyle doğduk, bir melek olarak... kötü bir melek olarak...
Şu an senin için bunları kabullenmek zor ama bizim için daha zordu, anlıyormusun."
O bunları söylerken ağzımı bile açmadan şaşkınlıkla ona bakıyordum ve onu dinliyordum.
"Bana biraz izin ver bunları kafamda toplamak gerekiyor. Sana geri dönerim."
Deyip tam arkamı dönüp gidiyordum ki bileğimi bir el kavradı ve beni durdurdu.
Kafamı çevirip baktığımda bileğimi tutan kişi oydu...o kız.
"Hiçbir yere gitmiyorsun. Kimliğimizi ifşa etmene izin veremeyiz."
"Birilerine söyleyeceğimi mi düşünüyorsunuz?"
"Bırak gitsin."
Dedi Chris çok sert bir tavırla.
"Aklını mı kaçırdın sen? Eğer biri öğrenirse bizde öğrenen kişi de ölür."
Dedi kız hem sinirli hem de endişeli bir tonla.
"Kimse öğrenmeyecek. Bunu birine söylerse aklını kaçırdığını düşüneceklerinin o da farkında, öyle değil mi Mulan."
Dediğinde kafasını bana doğru çevirdi. O an hafifçe kafamı onu onaylar şekilde salladım. Bu olanlardan korkmuyordum sadece kabullenmek zordu. Saatine baktığımda epey geç olmuştu.biraz tereddüt ederek etrafıma baktım. Karanlık etrafımızı sarmıştı çoktan. Nerden ve nasıl gideceğimi bilmiyordum. Sanki kapana kısılmıştım.
"Seni evine bırakayım."
Dedi Chris aklımı okumuş gibi.
"İyi olur. Burdan nasıl çıkacağını bilmiyorum."
Dediğimde yürümeye başladı. Tabi bende arkasından yürümeye başladım. Yürümeye başladığımızda kanatları yok oldu. Bu beni daha çok rahatlatmıştı. Kanatları varken değişik hissediyordum.
Evin önüne geldiğimizde durdu ve kafasını bana doğru çevirdi.
"Geldik."
Dedi.
"Teşekkür ederim. "
"Önemli değil."
"Anlattığın için teşekkür ettim."
"Başka ne yapabilirdim ki."
"Hiçbir şey söylemeyip beni orda öylece bırakıp gidebilirdin."
"Rahat bırakır mıydın peki."
"Muhtemelen hayır bırakmazdım."
"Beni neden takip ediyorsun."
"Sende bir şeyler olduğunu hissettim ve bu gizemi çözmek istedim. "
"Çözdünde. Söylesene hiç mi korkmadın başına bir şey gelmesinden."
"Korktum ama bir şekilde geldim işte belkide kaderde vardı."
"Öleceksin..."
"Ne"
"Bunu bildiğini öğrenirlerse seni öldürecekler."
"Söyleyecekmisin? Yani bildiğimi."
"Benim yüzümden ölmene izin veremem"
"Sen kötü olamazsın. Sen kötü değilsin."
"Bunu ben seçmedim, anlıyormusun Mulan bunu hiçbirimiz seçmedi. Biz böyle doğduk ve kurtulma şansımız pek yok. Kötü Melekler bizi eğitiyor onlar gibi olmamız için. Bizim iyi olma şansımız yok."
Dedi ve yürümeye başladı. Bense sadece gidişini izleyebildim. İçimi bilmediğim bir duygu kapladı. Yoksa ben gerçekten ona...
Hayır ben sadece ondan hoşlanıyordum. Bu kadar daha fazlası olamaz.
Eve girdiğimde kapının önünde beni bekleyen meraklı gözlerle karşılaştım.
"Ne oldu. Neden bana yiyecek gibi bakıyorsunuz."
"Seni eve bırakan o çocuk kimdi."
"Arkadaşımdı anne."
"Emin misin tatlım."
"Tabiki de başka ne olabilir ki."
Deyip aralarından geçerek odama koştum. Neyseki arkamdan gelmiyorlardı ama yine kapıyı kilitlemekte fayda vardı ne olur ne olmaz diye. Kafamı rahatlatmam lazımdı. Olanları anlayabilmem ve bunlarla ilgilenirken rahatsız edilmek istemiyordum. Tek dert ortağım olan defterimi yani Defiyi ve kalemliğimi alıp yatağıma uzandım. Tüm olanları defiyle paylaşmak beni rahatlatırdı. Her şeyimi ona yazardım.
"Evet Deficiğim uzun zaman sonra tekrar merhaba. Bu gün yaşadığım şeyleri özet geçerek anlatacağım sana. Bu gün Chris' in Kötü Meleklerden olduğunu öğrendim. Çocukça gelebilir ama gerçekten böyle bir şey varmış. Merak ediyorum da dünya da insana benzeyen kötü ve iyi melekler varsa vampirler ve kurt adamlar da var mıdır acaba? Ahh gerçekten saçmalamaya başladım. Asıl odaklanmam gereken konudan uzaklaşıyorum. Tamam artık Chris meselesini çözmüştük ama benim meselem neydi. Bana olanlar. Rüyamda bir şeyler görüyordum ve bu yakın bir zamanda gerçekleşiyordu. Gerçekten gelecekten kesitler mi görüyordum yoksa Tanrı mı beni uyarıyordu anlayamıyordum. Peki neden bir defa değildi bu uyarma. Neden sürekli uyarı gönderiyordu. Bu defa beni bir tehlike bile beklememişti oysaki. Neler oluyordu bana. Tüm bunların bir açıklaması olmalıydı. Chris' e söylesem bunun ne olduğunu biliyor olabilirmiydi yada bulabilirmiydi. Off kafamda bir sürü cevaplanması gereken sorular var ve benlar nasıl cevaplanacak gerçekten bilmiyorum.
Chris... Chris' e karşı ne hissediyordum yada ne hissetmeliydim.
Ona aşıkmıydım yoksa. Gerçekten tüm bu hissettiklerim bana bunu gösteriyordu. Ben gerçekten Chris' e aşık olmuştum."
Evet arkadaşlar bi bölümün daha sonuna geldik umarım beğenmişinizdir. Bundan sonra olaylar üstüne olaylar olacak. Siz okurken heyecanlandığınız gibi bende yazarken heyecanlanıyorum.
