Anormal Rüya

38 5 2
                                    

****

Bir anda kendimi cadde de yürürken bulmuştum. Etraf karanlıktı. Caddeyi ışıklandıran sadece sokak lambalarıydı. Ortalıkta hiç kimse yoktu, birisi hariç...
O kişi şu an takip etmekte olduğum kişi idi.
O kişi...Chris' ti. Cris'i neden takip ettiğimi bilmiyordum ama yine de takip etmeyi bırakmıyordum. Sanki bedenimi bir başkası kontrol ediyormuş gibi... Bir süre cadde de o önde ben arkada ilerledikten sonra dar bir sokağa saptı. Biraz korkmaya başlamıştım ama içimdeki merak duygusu korkuyu ezip geçmişti ve beni onu takip etmeye teşfik etmişti. İlerledikçe daha dar sokaklara sapıyordu. Nereye gidiyordu, amacı neydi öğrenmek için can atıyordum. Son köşeyi de dönüp orman yoluna sapmıştı. Bir an duraksadım. Gecenin bu saatinde ormana gitmek için deli olmak gerekiyordu. Bir sebebi olmasa neden gitsin ki, sakladığı bir şeyler vardı ve ben bu gece o sakladığı her neyse öğrenecektim. Kararlı bir şekilde onu takip etmeye başladım tekrardan. Ormanın içinde ona fark edilmemeye çalışarak yürüyordum arkasından. Bir süre bu şekilde ilerlerken durdu. Karşısında birisi vardı. O kişi ilk defa görüyordum. Yanında ise bir kız vardı. O kızı bir yerden hatırlıyor gibiydim ama nerden... Bağırmaları üzerine düşüncelerimden sıyrıldım ve onlara odaklandım. Kavga ediyor gibi görünüyorlardı. Cris çok sinirlenmişti. Her neyse sinirlendiği bilmiyorum ama onu ilk defa bu kadar sinirli görüyordum. Onun yanına gitmek için biraz ileri çıkmıştım ki bir şey oldu. Cris... Cris' in sırtından sim siyah kanat çıkmaya başladı. Gözlerimi istemsizce şaşkınlıkla kocaman açmıştım onun yukarı doğru yükselişini izlerken.

"Sen!"

Diye bağırdığında kafamı kıza doğru çevirdiğimde hepsi bana bakmaya başladı. Olamaz beni fark etmişlerdi. Korktuğumu anlamasınlar diye nefes alış ve rişlerimi yavaşlatıp kafamı Cris' e çevirdim.

"Burada ne arıyorsun!"

Dediğinde kafamı tekrar kıza çevirdim ve söylediğini duymamış gibi yapıp tekrar Cris' e baktım. Kız onun sorusunu cevaplamadığım için sinirlenmişti ve bu yüzden bana doğru gelmeye başlamıştı. Ben ise onu umursamayarak Cris' e bakıyordum.

"Sana söylüyorum duymuyor musun?"

Dediğinde yanıma gelmiş olduğunu yeni fark etmiştim ama kafamı ona çevirmemiştim hala. Biraz daha sinirlendi ve eliyle kafamı kendi yüzüne doğru çevirdi. Ben hala şoku atlatamamıştım.

"Dur. Onu tanıyorum."

Deyip yanımıza iniş yaptı Cris. Gözlerimiz birbirine kenetlendiğinde kendimi boşlukta düşerken buldum.

****

Sıçrayarak uykumdan uyanmıştım. Çok anormal bir rüya görmüştüm. Sakinleşmeye çalışıyordum ama olmuyordu. Ne kadar saçma bir rüya idi, resmen kanatları çıkmıştı. Bu ya rüya değilde diğerleri gibi geleceğin habercisi ise. Ama bu çok saçma gerçekte böyle şeylerin olması imkansız. Sanırım şu bilim kurgu kitapları okumaya biraz ara vermeliyim. Kafamı toplamaya çalışarak kalktım yataktan ve yüzümü yıkamak için banyoya gittim. Aynaya baktığımda kan ter içinde kaldığımı gördüm. Gerçekten okumaya ara vermeliyim.
Odama gittiğimde biraz oturup kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Aklımdan çıkarmaya çalışıyordum ama bir türlü başaramıyordum. Derin bir nefes alarak dolabına doğru yürüdüm ve elime ilk geçen şeyleri üzerime geçirip aşağı kahvaltıya indim.

Kahvaltıdan sonra biraz çıkıp hava almak istedim. Biraz müzik, biraz temiz hava ve birazda tek başınalık iyi gelecektir.

Kulaklıkla müzik dinleyerek yürüyordum. Müzik dinliyor gibi görünsemde kulaklıktan çıkan müziğin sesini işitmeyecek kadar derine inmiştim. Aklıma takılan şey, ilk iki rüyam ard arda olmuştu ve gerçek hayatta dejavu yaşamıştım. İkinci rüyamın üzerine rüya görmeyeli uzun zaman olmuştu bir anda bu şekilde rüya görmemi anlamlandıramıyordum.

Eve geldiğimde hava kararmıştı. Annem yemek masasını hazırlıyordu. Ona küçük bir selam vererek merdivenlerde ilerliyordum ki annemin:

"Nereye yemek yemeyecek misin?"

Durdum ve ona dönüp:

"Kendimi pek iyi hissetmiyorum. Biraz uyusam iyi olacak."

Dedim. Biraz endilenmişti annem. En haliyle çok normaldi bu.

"Bir şey mi oldu. Suratın hem beyaz olmuş. Hasta mı oldun yoksa."

"Yok iyiyim anne, bir şey de olmadı sadece yoruldum o kadar."

"Pekala bir şeye ihtiyacın olduğu bana seslen olur mu tatlım? "

"Tamam anne."

Deyip çıktım odama. Kendimi direk yatağa attım ve gözlerimi kapayıp uykunun çevremde dolaşmasına izin verdim.

Arkadaşlar işte başlıyoruz. Olaylar buradan sonra iyice karışacak. Cris ile ilgili belki bir tahminde bulunmuş olabilirsiniz ama bence pek acele etmeyin derim. Her an ne çıkacağı belli olmaz. Neyse lafı fazla uzatmayım. Seviliyosunuz. Diğer bölümde görüşmek üzereeee: ) :) :)

ÖLÜMLE RANDEVUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin