Geçmişe Doğru

Bölüm 3

Genç kız, yattığı yerde sola doğru dönerek ellerini yastık ile başının arasına Sıkıştırdı. Üzerindeki yorganı biraz daha yukarı çekip derin bir nefes alırken gözlerini kapadı. Uyumak istiyordu. Ancak sanki uyku yakalanması gereken bir şeydi ve onu bir türlü yakalayamıyor gibi hissediyordu.

Gözlerini açtı. Karanlıkta, odasında ki eşyalara bakarken yine aklına düştü o unutmak istediği ancak bir türlü aklından çıkaramadığı gece. Aynı o gecede olduğu gibiydi. Karanlıktı ancak gorebiliyordu eşyaları gözleri karanlığa alıştığından.

'Bir ay. ' diye düşündü genç kız.

Neredeyse hiçbirşey hissetmeden geçirdiği bir ayı düşündü. Okula gittiğinde ki arkadaşlarının asla teselli etmeyen teselli laflarını düşündü. Kaç kere aynı kabusu gördüğünü, çığlık atarak uyandığı geceleri düşündü.

Babasının gözleri önünde öldüğü gece cep telefonunu elleri titrediği için kullanamadığı hatırladı. En çokta telefonda annesini aramayı başardığında olayı açıkladığı zaman zor gelmişti ona. Sokaktan geçen bir çift yardım etmişti ona. Ambulansı beklemişlerdi. Kendinden bir kaç yaş büyük olan kadın onunla ağlamıştı, sarılmıştı ona. O sokağa yakın bir yerden geçiyorlardı aslında. Kızın acı dolu çığlıklarını duymuş da gelmişlerdi.

Olanları düşünürken bir damla kayıp gitti genç kızın gözünden. Hızla yastığın altındaki elini çıkartıp sildi akan gözyaşını. Yorganı kafasının tepesine kadar çekip gözlerini sıkıca kapattı. Daha iyi hissediyordu bu şekilde. Sanki yorgan onu dış etkenlerden, kötü insanlardan koruyor gibiydi. Yorganın altında yattığı yönün tersine döndü. Elini Yorganın içinden çıkarıp komidinin üzerine attı. Eline gelen yumuşak doku ile gülümsedi. Oyuncak ayıyı Yorganın altında yanina alıp kollarını doladı. Babası hediye etmişti ona bu oyuncağı. Her ne kadar lunaparktan kazanılmış bir ayı olsada çok severdi. Babası ile gittiği lunapark gezilerini hatırlatıldı.

Burnunu, oyuncak ayıya bastırdı. Babasının en sevdiği parfümünü sıkıyordu ona. Aldığı hafif parfüm kokusu ile gözlerini yavaşça kapattı. Uykuyu yakalamış olmanın zafer hissi ile derin bir uykuya daldı.

----------------------------------------------------------

" Sky, tabağını didiklemeyi kesip yemeye başla lütfen. "

Genç kız, annesinin yumuşak sesini duyduğunda çatalı ile önündeki tabakta ileri geri oynadığı bezelyeleri bıraktı.

" Ama Emma yemiyor." Dedi mutfakla bağlı olan salonda, kanepede yatan ve televizyon izleyen ablasını işaret ederek.

" Ben arkadaşlarım ile yiyeceğim. Senin arkadaşların olsa sende onlarla yerdin. " dedi genç kız, yattığı kanepeden arkasını dönmeden.

Genç kız, İçtiği suyu sakince masaya bırakarak ablasına döndü ve hızla konuştu.

" Bir kere benim arkadaş sayım senin okuyamayacağın kadar sınıfı olan bir sayı ve sen hiç arkadaşım olmadığını söylüyorsun. Daha fazla arkadaşı olan ben miyim yoksa sen mi? "

Emma, kız kardeşinin hızla verdiği cevaba hafifce gülümserken kanepede arkasını göreceği şekilde doğruldu. Kız kardeşini sinir etmeye bayılıyordu. Sky, babasının öldüğünü öğrendiğinde üç hafta odasından çıkmamıştı. Emma, Sky'ın babasının öldüğünü duyduğunda ki tepkisizliğini çok duygusuzca bulmuştu. Ancak odaları kardeşi ile yan yana olduğundan geceleri ağladığını gayet rahat bir şekilde duyuyordu. Bu zamanlarda eski haline dönmesi Emma ' yı da mutlu ediyordu.