Fame (1D & 5SOS)

31. Hayley

Ik leun met mijn hoofd op Calum's schouder. We zitten in een geblindeerde auto en ik zie de vele mensen, auto's en gebouwen langs me heen bewegen. Ik denk terug aan het vliegveld, hoe ik het voor Leslie opnam. Ik vond dat ik het moest doen. Leslie heeft eigenlijk nooit iets verkeerd gedaan. Ik sluit langzaam mijn ogen en beeld me de bus naar het schooluitje in.

'Eigenlijk zouden we haar goed te grazen moeten nemen.' zegt Sascha naast me. Ik draai me naar haar toe en trek vragend mijn wenkbrauwen op. 'Wie?' vraag ik. 'Smurf, duh.' zegt ze, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

'Weet iemand haar naam eigenlijk?' vraag ik. Beide meiden schudden hun hoofd. 'Maar gaan we 'Ja, daar moeten we wat aan doen.' zeg ik dan. Ik kijk naar de stoelen rechts voor me. Ik en mijn vriendinnen zitten helemaal achterin de bus en smurf is voor ons gaan zitten. 

'Smurf?' vraag ik hardop. Het meisje blijft rustig zitten en beweegt zich niet. Ik rol mijn oren en grinnik. Ze denkt dat ze verder komt door me te negeren. Ik buig me iets naar voren en kijk over haar schouder. Ik zie een boek op haar schoot liggen. 

'Hé, smurf?' vraag ik nog een keer, nu iets harder. Nog steeds reageert ze niet. Ze veegt een pluk haar achter haar oor en ik zie een glanzend wit oortje verschijnen. 

Oh.

'Hey, smurf.' Ik trek het oortje uit haar oor en ze kijkt geïrriteerd om. Als ze mij ziet veranderen haar ogen meteen, ze staan bang. 

'Wow, smurf reageert eindelijk.' zeg ik sarcastisch. Ik hoor mijn vriendinnen naast me giechelen. 

'Vertel meid, heb je vandaag nog iets leuks mee gemaakt?' vraagt Olivia. Het meisje doet onzeker haar mond open. 'Uhm, nee eigenlijk-'

'Bo-ring!' Onderbreek ik haar. Ze draait zich om en kijkt beschaamd naar haar handen die ze op haar boek heeft gevouwen. 'Oh, gaan we negeren? Dat is niet netjes, dat heeft je moeder je toch ook geleerd?'  Ze draait zich half en kijkt me vanuit haar ooghoek aan. 'Laat mijn moeder erbuiten.' sist ze.

'Oeh, de kleine smurf wordt boos. Nu gaan we het krijgen.' roep ik. Het bruinharige meisje laat haar haar weer als een gordijn over haar gezicht vallen en draait zich weer naar haar boek. 'We gaan dus negeren.' zegt Olivia naast me. Ik zucht diep. 'Wat moeten we met deze meid aan?' 

Ik word aan mijn schouder geschud en knipper een paar keer met mijn ogen als ik terug in de realiteit beland. Ik kijk op in een paar heldere bruine ogen die me bezorgd aankijken.

'Gaat het wel Hayley, je ziet nogal bleek.' Ik heb even nodig om zijn woorden door te laten dringen en knik dan. 'Ja het gaat goed. Maak je maar geen zorgen om mij.' Ik zet een neppe glimlach op en Calum kijkt me sceptisch aan. 'Ik geloof je niet.' Ik zucht. 'Het is waar, laat me nou maar gewoon.' Calum knikt en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik voel dat hij gespannen is en wrijf over zijn arm.

'Vergeet het, okay?' Calum humt instemmend en ik sluit mijn ogen. 

'Hoelang moeten we nog?' Hoor ik Leslie achter me vragen. Ik open een oog en draai me half naar haar toe. Haar blik kruist even de mijne, waarna ze hem snel afwend. Calum herhaalt de vraag tegen de chauffeur, die antwoord dat we er binnen 10 minuutjes zouden moeten zijn. Ik sluit mijn ogen weer en voel Calum's arm om mijn middel glijden. 

Dit keer open ik mijn andere oog en kijk omhoog naar Calum, die uit het raam staart. Ik staar even naar zijn gezicht, waarna ik mijn ogen weer sluit en mijn gedachten hun gang laat gaan voor de rest van de rit.

~

Als we aankomen worden de autodeuren meteen opengegooid en voor ik het weet staan we al in de kleedkamer. Er worden allemaal kleren gegooid en het duurt niet lang voordat Calum en Niall weer omgekleed voor ons staan.