Hayatımın geri kalanına baktığımda çok kişiye fazlaca zaman ayırmış mutluluğu hiç aramamışım. Acaba mutlu olmak için ne gerekli düzenli bir hayat mı yoksa sizi hayata bağlayacak bir kişiye mi?.
Ben kimim diye sorcak olursanız ben Rüzgar Kalenderoğlu Annem ve kardeşimle yaşıyorum. Babam ile annem ben küçükken ayrıldılar ama yokluğunu fazla hissetmedik. Annemin babasından kalan miras ile bir ticari işletmeye ve bir yayın evine sahip olduk o yüzden de bir babaya hiç bir zaman ihtiyaç duymadım.
Her zaman bir ilişkim bitiyor bittiğinde ise ne bir özlem nede bir sevgi eksikliği hissediyorum. Etrafımda fazla kız olmasından dolayıda hiç birini sevmek gibi bir düşüncem olmadı hep zamanı gelir diyorum ama o zaman ne zaman. Annem ise her anne gibi bir yuva kurmamı istiyor onada hiç sıcak bakmıyorum evlilik ağır sorumluluklar gerektiren bir kurum o yüzden bununda zamanı gelince olur diyorum. Hiç birseyi kafama takmayan her kötü olayın bile sonunu ben kazanacağımı bildiğim için hiç bir zaman kötü bir düşünceye sahip olmam. Lise yıllarından beri arkadaşım olan fatih derslerde bile her zaman kötü bir düşünce her zaman bi kalma korkusu daha 9. sınıfın ilk dönemi biz okulla alakamız yok sanki öylesine gelmişiz gibi ilk sınavlar oldu bizim 8 tane birimiz var ;
- Rüzgar napcaz biz bu notlarla, kesin kalcaz oğlum ya.
- düzeltiriz oğlum ya daha dur yeni başladık.
- Nasıl düzeltiriz 8 tane bir var kesin kalcaz kesin.
- Kalmıycaz lan bi dur panik yapma.Yeni başlıyoruz.
Fatih her sene böyle yaptı lise bitene kadar oda sadece 9. sınıfta böyle kötü bir ilk sınav geçirdik diğer yıllarda ise ortamlar hep 68 74 arası oldu. Okul bitti ama hala aynı kötü düşünceler var bazen öyle şeyler düşünüyor ki içime kara bağlar bağlıyor yemin ederim. Yok böyle kötü düşünen bir insan daha bunun gibisini tanımadım.
Müzik ile kitaplar ile aram çok iyidir kitap ve müziksiz yapamıyor gibiyim hayatımda çok ayrı yerleri var. Bir çoğunuz da eminimki benim gibisinizdir. Tabiki müzik ile başlayan da bir aşk ve ayrılık var.
İletişim :
Twitter : @selambensemiih
