En büyük korkumuz yaşadığımız acıların tekrarlanmasıdır. Bazılarımız yaşadıklarından ders çıkararak devam eder yoluna. Bazılarımız ise akıllanmaz, aynı hatayı defalarca tekrar ederiz.
Eskiden üzüntülere esir bırakılan kalpler güzel sever. Çünkü açtır mutluluğa, sevilmeye.
Bende açtım mutluluğa. İsteğim, sevdiğim tarafından az da olsa huzurla dolmaktı.
Sevmeyi gerçekten kalbinde bulacağımı sandığım, hiç değilse kendimi kandırdığım birisiydi sadece.
Şimdi kiminle, nerede, ne yapıyor hiçbir düşüncem yok.
Oysa en mutlu anında, en zor anında yanında olan bendim. Olur da birlikte mutlu oluruz diye, olur da yükünü hafifletirim diye.
Oysa ona ihtiyacım olan anlarda yanımda olmadı..
"Ben kimseden hakkımın fazlasını beklemedim.
Ama hak etmeyenlere hep fazlasını verdim.
Hep kaybettim,
Hep yoruldum,
Hep bir başıma sevdim..
Anladım acılar ne zaman eskirmiş;
Hissetmemeye başladığında
Alıştığında....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOL YANIM
Poetryİçinden gelenleri yazan, durduk yere üreten, her kelimeden bir şeyler çıkaran... Nam-ı Diğer ÇAKIR Fotoğrafçı/(Tüm fotoğraflar bana aittir) Instagram: @alperen.demirell Not:Lütfen yorum ve değerlendirme yapınız :)
