SOL YANIM

Vesselam...

Ne olduysa, ne yaptıysam gidemedim senden. Beni gören herkes unut dedi. Ama ben bunu "Umut" olarak anlayabilendim. Konu sensen eğer bir yolunu bulur, birşeyleri uydurur yine severim seni. Sen şubat ayında bu kalbe baharı getiren, cemreleri düşüren değil misin?

Suskunluğumun altında; "Gel, çok özledim" ler yatıyor...
Seni ilk günkü gibi hissetmeyi özledim.

Evet, hayatımda yokluğunu yaşıyor olabilirim, doğru dürüst konuşmuyorda olabiliriz, sesini duymuyor olabilirim, ellerin ellerimde, kokun üzerime sinmemişte olabilir.
Şimdi bu saydıklarımı unut da; bunların hiçbiri seni hissetmeme engel değil.

Çok düşündüm. Herşeyi baştan sona kadar en ince ayrıntısına kadar çok düşündüm. Baktım olmadı, yine sana baktım gözlerimin tek yönlü sokağı.

Haberin yok, benden, düşüncelerimden..
Bir kalp ayırmışım sana, sadece senin girip çıkabileceğin, sadece sadık bir kalp. Büsbütün, herşeyiyle bir kalp.

İnsan söz geçiremiyor ya kalbine işte bende öyle. Adamdan saymıyor beni duyguların içinde. Ne yol biliyor ne yön. Bende rotam sensin diye bildim seni.
Uzağımdasın diye hislerimi geri çekmedim. Ben yapamadım bunu.

Belki aynı yıldıza bakmışlığı olmuştur gözlerimizin, olamaz mı sence? Belki aynı anda aynı şarkıları dinledik. Aynı şeyleri düşündük ve daha fazlası.

Güvenini kıran, sevgini harcayan insanlar yüzünden güvenini kazanıp seven beni üzme. Onlar sevgini kullanıp gitmek için bahaneler arıyor, ben ise hayatında bir yer edinmek çin imkanlar, nedenler üretip seni kazanmak.
Olumsuzlukları olumlu olabilecek nedenlerin önüne koyma. Sana söylemek istediğim tonlarca şey var.
Seni olur olmaz düşünüyorum...

"Sevgiyi hak edene vermeli" diyor bir yazar. Senin gibi hak edeni görmedim vesselam...
Benim senden gidebileceğim en öte yer yine sensin. Seninde tüm kaçışların bana olsun, olur mu?