Gül Mavi

Parti☁

Annemin Haluk abiyle evleneceğini ve Ali ile olacak kan bağımızı düşünmekten bir süre ayrı kalmak ve biraz kafa dağıtmak için Tuğçe'nin doğum günü partisine gitmeye karar vermiştim. Bu üvey kardeş olma mevzusunu neden kafama çok takmıştım? Normalde umursamazlıkta Oscar kazanmaya meyimliydim. Ama konu Ali olunca bu duyguma da yenik düşmüştüm. Sanırım gerçeklerle yüzleşme vaktiydi. Ilk gördüğümde derinliğinde kaybolduğum iki çift mavi göze karşı ilgim gün geçtikçe artıyordu. Böyle olmayacaktı. Reddedileceğimi bile bile artık Ali ile konuşacaktım. Mavi gözlerine karşı olan zaafımı artık gün yüzüne çıkarma vaktiydi.

Merdivenlerden bir yığın dolusu düşünceyle çıkarken omuzumda bir sıcaklık hissetmiştim. Nazlı olduğunu tahmin ettiğimden arkamı dönme zahmetinde bile bulunmadım. "Selin. N'oluyo kızım sana? Haluk kişisinin evlenme kararını duyunca yüzün düştü. Yoksa sende mi karşısın evlenmelerine?" deyince yüzüme sahte bir gülümseme takınıp Nazlı'ya döndüm. "Ne istememesi? Aksine çok mutlu oldum. Sadece bu akşamki parti için ne giyeceğime henüz karar veremedim. Onların yanında ezik gözükmek istemiyorum, o yüzden şimdi beni tutmazsam elbiselerim içinde boğulmak istiyorum." dedim ve bir merdiven daha atacakken Nazlı yine konuşmaya başladı. "Selin. Ikiziim. Biliyorum parti kelimesi bana çok çok uzak ama bende gelsem bir sorun olur mu? Sizinle gelmem merak etme Savaş beni götürür." dediğinde şaşırmıştım. Nazlı ve parti... Ilk başta garip gelmişti ama Savaş denen o kas yığınının ismini duyduğumda idrak etmem zaman almadı. "Oo. Nazlı yoksa sen?..." dedim Nazlı'nın koluna vurarak. "Sus bee. Yom öyle bir şey. Sadece kafa dağıtmak istiyorum. Hadi bana elbise seçelim. Hadi!" dediğinde durakladım. "Nazlı 1 saat sonra odamda olsan? Daha kendime elbise seçmedim de." dediğimde Nazlı ikna oldu. "Tamam. Benim de zaten Savaşı ikna etmem gerekiyordu. Görüşürüüüz." dedi ve saçlarını savurarak yanımdan uzaklaştı. Nazlı'yı ilk kez böyle görüyordum. Sanırım Mertoğlu erkekleri ikimizi de ele geçirmişti.

Ali'nin ağzından

Babamın söyledikleri Selin'i de rahatsız etmiş olacak ki bir yorum yapmadan, yemeğini yemeden masadan kalkmıştı. Üvey kardeş olacaktık. Babalarımız aynı olacaktı. Bu durum beni oldukça rahatsız etmişti. Masadan bende kalkmış ve odama girmiştim. Yatağıma uzanıp bir karar vermem gerekiyordu. Koca gözlerinde kaybolduğum kıza ona karşı zaaafımı söyleyecektim yada bu duygunun içinde sonsuza dek kaybolacaltım. Gözlerim pencereye kaymıştı. Yatmış olduğumdan dolayı görüş alanımda sadece gökyüzü vardı. Bizi birbirimize bağlayan tek şey... O da canı sıkıldığında gökyüzüne bakıyordu. Ben de. Tek ortak noktamız... Reddedileceğimi, kırılacağımı bile bile yataktan doğrultmuş ve beyaz gömleğimi üstüme geçirmiştim. Artık duygularımı ortaya atma vakti gelmişti...

Selin'in ağzından

Aynamın karşısına geçmiş ve kendime uygun kan kırmızısı, askılı mini elbisemi geçirmiştim. İşte aradığım kıyafet tam olarak buydu. Saçlarımı taramak için elime tarağımı alacakken kapı çalındı ve içeriye beyaz dar gömlekli Ali girmişti.

"Selin müsait misin?"

"Evet evet gel."

"Bi şey konuşmak istiyorum."

"Bende." dediğimde duygularımı ortaya çıkarmanın tam vakti olduğunu düşünmüştüm. Ali şaşırmıştı. Ne konuşacağıma merak edercesine bana yaklaştı. Sonra yatağa oturmuştu. Bende hemen yanına oturmuştum. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

"Selin biliyorsun yakında üvey de olsa kardeş olacağız. Sonuçta babalarımız aynı olacak. Bu yüzden ben senin bir nevi abin sayılırım. Artık giyimine dikkat edeceksin." dediğinde şok olmuştum. Abim olacaktı. O böyle düşünürken nasıl ona karşı hislerimi söyleyebilirdim ki? Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Gözlerim beni ele verecek diye çok korkuyordum. Hani ortaokulda sevdiğiniz çocuk size karşı tam bir şeyler hissdeyor diye düşünürken, konuşmanın ortasında kanka derdi ya... Heh işte duyduğum acı onun 3 katıydı. Boşluğa düşmüştüm. Neyimeydi benim mutluluk? Ama şundan emindim ki mutluluk hak edilen bir şeydi. Bende Selin Yılmazsam asla vazgeçmeyecektim. Ne pahasına olursa olsun.