GÖKYÜZÜNDE

Belalı Çete

''Bütün dünyaa izler durur afet-i Azam bekler durur...

Hedefini al, piyasanı al her şeyi al!

Yandı dertler bitti tasa,ben kurbanım bu cambaza

İki gözüm kadar eminim sen yoksun,sen yoksuuuunn...

Var mısın yookkksssuunnnnnn!

Var mısın yoookkkksssuuunnnn!

İki gözüm eminim sen yoksuuuunnnn!''

-Bu şarkıya bayılıyorum yaa...Oovvvv biraz sesli konuştum galiba affedersiniz!

Kulaklığımı çıkardım...

-Bağırdın mall!!
Ahmet bana ne cüretle mal derdi?(Ahmet sınıfımdan olan tek kişiydi serviste)

-Çok bağırdığın için olabilir mi?
Yaa ben sesli mi düşünüyorum yaa. Pofffff!

Servisten indiğimde Erol bana çarptı.

-Napıyosun yaa dikkat etsene salak!
Harika kıyafetim çilekli süt olmuştu. Bir an 'Bu çocuk hala mı bunlardan içiyor bee' diye düşünmekten kendimi alamadım. Okul kapısından içeri girdiğimde herkes üstüme geldi ve okula, düşerek, harika bir giriş yaptım.

-Oo bugün hepiniz kafayı mı yediniz? Geçmem için müsade var mı acaba? Pardon...Iı affedersin...Heyyyyyy!

-Dün belalı çetesiyle buluşup bunu herkese açık instagram hesabından paylaştığını duydum. Bu doğru mu?

-Ne saçmalıyorsun sen gerize...

-Yanlarında çakı bile varmış.

-Oo ellerinde de bıçak olduğunu görmüştüm.
Allah'ım bu nasıl olur? En başta bunları geçiştirmeye çalışsam da söyledikleri şeyler gerçekten can alıcıydı. Ayrıca doğruydu. Ama bu bir hafta önce planlanmış bir şeydi ve oraya sadece bir kutuyu- yani bana ait olan ve bu belalı çetenin bulduğu bir kutuyu-almaya gitmiştim. Bana bunları kimsenin görmeyeceğini söylemişlerdi üstelik ben instagram hesabımdan böyle bir şey paylaşmamıştım'ama eğer annem ve babam gecenin bir yarısı beni bayıltıp instagram hesabıma girmiş ve...'bir dakika onlar bunu bilmiyordu ama bütün lisenin bildiği bir durumu annemin ve babamın duyması an meselesiydi.

-Korolin neden belalı bir çeteye buluşmaya gittin ki?

-Kes sesini budala!
Koştum...koştum...koştum...Ve sonunda Buse'yi buldum.

-Kızım nerdesin sen? Olanlardan haberin var mı?
Oooovv ben Buse'yle küsmüştüm...Nasıl unuturum...Kahretsin çok fena pot kırmıştım sanki ondan özür dilemeye gider gibi.

-Küs olduğumuzu sanıyordum.

-Buse şimdi sırası değil!

-Oaavv! Ne yani bana küsmedin mi? Yaa Korolin gerçekten isteyerek yapmadım öğretmen bana sordu ve haklı...

-Buse kes sesini bunu sonra konuşuruz sana ihtiyacım var!Sorduğum soruyu duydun mu?

-Iı ne demiştin ki yani ben yanıma gelince bi...

-"Olanlardan haberin var mı?"demiştim.

-Iııı...Evet şu belalı çete muhabbeti değil mi uyduruyolar yaa... Hayır yani senin öyle biri olmadığını bilmesem bende sallardım bişeyler ama...

-Buse olanlar doğru!

-Şaka yapıyorsun?E kızım bu çok havalı! Ama biraz sakıncalı. Yani eğer bütün olayları takip eden budala ve dedikoducu bir tip olsam işin havalı olan boyutuna bakardım...

-1.si evet öylesin. 2.si de bu olanları anne ve babamın duymaması gerekiyor anladın mı?

-Iı...Bunun için nasıl bir fikrin var çünkü zamanla yarıştığımız gerçeği ortada.

-Sence bundan öğretmenlerin haberi var mıdır?

-Korolin!! Kızım çabuk yanıma gel!

-Demek ki varmış...Buse annem ve babamın olaydan haberdar olmaması için elinden ne geliyorsa yap!

-Elimden bir şey geleceğini sanmıyorum ama...

-Haklısın senden bu zorlu görevi yapmani beklemek aptallık olur....Iıııı. .. o zaman dua ett. Bu da işe yarar.
Saniyeler hızla geçti...Ayak seslerim koridorda adeta yankılanıyordu...

-Hocam açıklayabilirim gerçekten özür dilerim böyle bir işe asla bulaşmamam gerekirdi...

-Ama bu olayda suç benim değil senin biliyorsun.

-Evet hocam biliyorum.
Zaten belalı çeteye ben bulaştım bu adam ne saçmalıyor bee! Bunaklık başa belaa.

-Geçen seneki sözlü notunun eksik puan olarak girildiğini bana neden söylemedin. Annen bu sabah beni aradı. E-okul notun yanlış girilmiş. Bana keşke daha önce söyleseydin. Çünkü dediğim gibi benim hiçbir suçu yok. Bunu düzeltmek için uğraşıcam ama sen de biraz daha dikkatli ol!

-Ne! Yani...Tamam hocam daha dikkatli olurum.
Olley bee yırttım. Hayır bu bir rezillik derse geç kalmışım.

-Affedersiniz Kamil Hoca'nın yanındaydım hocam.

-Sorun değil. Oturabilirsin. Atomun içindeki çekirdek onun kimliğini sembolize eder. Protonlar...

-Ders ne?

-Iı...Kimya sanırım (fen lisesi öğrencisiyiz bir de)

Teneffüste annem beni aradı kurulmayan planımız işe yaramadığı için her şeyi öğrenmiş. Üstelik ben gittikten sonra çeteyle buluştuğum ormanda bir cinayet işlemişler ve ben bunu annemden öğrendim. Bu sefer bana çok kızdı. Üstelik şu psikolog arkadaşlarını da çağırmadı. Benimle bizzat kendisi ilgilenecekmiş. Daha da kötüsü bir-iki hafta sonra benim çocuk mahkemesine çıkacağımı söyledi ve ağlamaya başladı. Ben de telefonu kapattım ve tuvalete yöneldim.

Ağlarken yanıma Buse geldi ve olaylara çok üzüldüğünü söyledi.

-Korolin inan bana hep senin yanında olacağım. Haa bu arada bunu sana vermemi istedi...Iııı...SİNAN...

-Ciddi misin sen ver onu bana!

Göz yaşlarımı elimin tersiyle sildim.

-Yüzünü yıka hadi geç kalıyoruz derse.

-Geliyorum...
Derse girdiğimde herkes bana baktı ve yine o korkunç uğultu başladı. Asıl korkunç olan uğultunun benim hakkımda konuşulanlardan ibaret olmasıydı.
Bundan sonraki hiçbir dersi doğru dürüst dinlemedim. Zaten dinlemek de imkânsızdı. Ben sadece bir kutu almaya gitmiştim ve ben gittikten sonra işlenen bir cinayette suçumun olabileceğinden dolayı beni yargılayacaklardı.
Eve girdim. Babamla anneme selam vermeden odama geçtim.

-Korolin...Korolin...Korolin!

-Ben iyiyim! Sadece yalnız kalmak istiyorum.
Sinan'ın -en yakın arkadaşım tarafından- bana verdiği mektubu açtım. Gökyüzüne baktım ve kutup yıldızına göz kırptım. Şu an hayatta kalmamı sağlayacak veya intihara teşebbüs etmeme engel olacak tek şey gökyüzü ve okumak üzere olduğum mektuptu...

Bu bölüme 10 dan fazla oy gelir mi? Bence gelir Oylarınızı bekliyorum...