Çirkin Kızlar Sevilmez

Kese kağıdı'

Gerekli olan bir kese kağıdı .

Gördüğüm çirkinlikleri kapatmaz belki ama görünen çirkinliğimi elbette kapatır. Bende öyle yaptım. Kafama geçirdiğim kese kağıdıyla yaşamaya karar verdim. Ölene kadar, ya da biri insan olduğumu görene kadar. 

Çaldılar kapımı. Okula geç kalmışım.  Saat 11:00. Aldım kitapları mı . Çıkarken kafama geçirdim kese kağıdını. Garip bakışlar arasında okula doğru yürüdüm. Alıştım bu bakışlara zaten. Önemsemiyorum. Okula geldiğimde aynı bakışlar karşıladı beni. Böyle daha güzel olmuşum öyle dediler. Çürümüş patatesler. Her neyse ders çoktan başlamıştı. İçeri girdim ve yerime oturdum meraklı gözler arasından. Ne varsa sanki . Hiç mi kafasına kese kağıdı geçirmiş bir kız görmediniz. 

Sence görmüşler midir ? 

Geçelim bunları. Kabul etmek gerekirse bende hiç görmedim. 

Ders bitti ve benim karnımdaki filin borusu öttü. Yemekhaneye doğru yola koyuldum. Sofia arkadaşlarıyla çoktan oturmuş yemeğini zıkkımlanıyor. Sanki yediği ne varsa. İnsanın meyveyle karnı doyar mı hiç. Ya O insan değil ya da ben bir hayvanım. İkiside olabilir yani. Sende hemen bana hayvan deme. Kimin tarafındasın Tanrı aşkına? 

Ben ne varsa doldurdum tabi tabağıma. Acıktım ne yapayım? 

Tüm masalar doluydu. Boş olan bir yer vardı sadece. Allah'ım neden böyle yapıyorsun? Neden sadece Miley 'nin yanı boş? Titrek adımlarla yürüdüm ve yerime oturdum. Geldiğimden tabikide memnun olmadılar. Tabağımı yere atıp başka yere otur demelerinden anladım bunu. Evet bunu anlayacak kadar zekiyim. 

Bir anda aç olan midem tıka basa doldu. Onca laf yedim çünkü. Acımasız ve Adaletsiz. Bunlara alıştım da sofia 'nın bu yaşananlara tepkisinin hala ufak bir tebessüm olmasına alışamadım. Yavaşça kalktım yerden. Evet tabi ki kendim kalktım. Kim kadıracaktı ki?

Düşen kese kağıdını da aldım yerden. Ama kafama geçirmedim. Ne yapayım.? Çirkinliğimi kapattı belki ama gördüğüm çirkinlikleri kapatamadı işte. Sonra ne mi oldu? 

Sonra...