Ο Καθηγητής..

Κεφάλαιο 26

Την επόμενη μέρα τελειώνοντας το σχολείο θα περίμενα να έρθει να με πάρει ο Κωνσταντίνος όπως είχαμε κανονίσει 

''Αυτόν περιμένεις;'' με ρώτησε ο Γιάννης καθώς έφευγε από το σχολείο 

''Ναι'' απάντησα γελώντας 

''Ναι ναι γέλα να δω πως θα αντιδρούσες αν σου έλεγα πως πάω για καφέ με την γυναίκα μου'' είπε εκείνος επίσης γελώντας

''Πρώτον πρώην γυναίκα σου και δεύτερον δεν είναι το ίδιο'' είπα και τον χτύπησα στο μπράτσο   του,εκείνος με πήρε αγκαλιά,με φίλησε στο κούτελο και έφυγε,την ίδια στιγμή ήρθε ο Κωνσταντίνος 

''Τι κάνεις όμορφη;'' ρώτησε και με έπιασε από την μέση τότε ένιωσα τα μάτια του Γιάννη πάνω μας καθώς έφευγε

''Μια χαρά..εσύ;'' απάντησα κάπως διστακτικά 

''Τα ίδια'' είπε με χαμόγελο και κατευθυνθήκαμε σε μια κοντινή καφετέρια.

Η ώρα μαζί του πέρασε αρκετά ευχάριστα μέχρι που έπρεπε να φύγει 

''Θα τα ξαναπούμε ελπίζω!'' είπε και έκανε κίνηση ποιο κοντά μου

''Ναι φυσικά'' είπα και απομακρύνθηκα,τον αγκάλιασα και έφυγα.

Πήγα στο σπίτι μου,ξάπλωσα στο κρεβάτι ''Γύρισα!'' έστειλα στον Γιάννη και εκείνος με πίρε τηλέφωνο μιλάγαμε για αρκετή ώρα μέχρι που βράδιασε,το κλείσαμε και κοιμήθηκα αμέσως. 

Την επόμενη μέρα πήγα στο σχολείο,είχα αργήσει λίγο και πραγματικά δεν ήξερα τι θα άκουγα πάλι από τον Γιάννη αφού τον είχα πρώτη ώρα και με αυτές της σκέψεις μπήκα μέσα στην τάξη

''Χρόνια Πολλά!!'' φώναξαν όλα τα παιδιά μόλις μπήκα μέσα,εγώ τους κοιτούσα συγκινημένη δεν περίμενα να τα θυμηθεί κανείς και τα θυμήθηκαν όλοι,αγκάλιασα την κολλητή μου που ήξερα πως τα έκανε όλα

 ''Ευχαριστώ πολύ παιδιά!'' είπα αρκετά συγκινημένη 

''Χρόνια Πολλά Αιμιλία!'' άκουσα τον Γιάννη να λέει

''Σας ευχαριστώ πολύ κύριε!'' απάντησα και με αγκάλιασε,τα παιδιά μας κοιτούσαν περίεργα αλλά εμείς δεν δίναμε σημασία,επιτέλους 18,σκέφτηκα και κοίταξα τον Γιάννη καθώς απομακρυνόμουν από την αγκαλιά του.