Ο Καθηγητής..

Κεφάλαιο 29

Την επόμενη μέρα ξύπνησα στην αγκαλιά του,τα ρούχα μου είχαν το άρωμα του,ήταν η ποιο ωραία αίσθηση που έχω νιώσει ποτέ μου,με κοίταξε και χαμογέλασε,αυτήν την στιγμή δεν θα την άλλαζα με τίποτα στο κόσμο

''Καλημέρα όμορφη!'' είπε και χάιδεψε το πρόσωπο μου

''Καλημέρα όμορφε!'' απάντησα και γέλασα

''Πρέπει να φύγω..συγνώμη'' συνέχισα και ήξερα πώς ήταν το μόνο πράγμα που δεν ήθελε να ακούσει αυτή την στιγμή

''Δεν πειράζει'' απάντησε και ένα στραβό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του,μόλις έφτασα σπίτι κάθισα στο κρεβάτι μου,σε λιγότερο 1 βδομάδα αρχίζουν οι εξετάσεις και δεν έχω ανοίξει βιβλίο και ούτε πρόκειται,σκέφτηκα μόλις άκουσα το κινητό μου να χτυπάει,ήταν η Σοφία,μιλήσαμε για αρκετή ώρα μέχρι που νύχτωσε 

''Καληνύχτα Σοφία μου'' είπα και έπεσα για ύπνο.Την επόμενη μέρα ξύπνησα με αρκετή όρεξη,σε 3 μέρες εξετάσεις και μετά πανεπιστήμιο,της σκέψεις μου διέκοψε ο Γιάννης καθώς μπαίναμε στην τάξη

''Τι σκέφτεσαι Αιμιλία;'' με ρώτησε

''Της εξετάσεις κύριε'' απάντησα και κάθισα στην καρέκλα μου  

''Μια χαρά θα τα πας'' είπε και έβαλε το χέρι του στο μάγουλο μου,όλοι μας κοίταζαν περίεργα,σίγουρα έχουν υποψιαστεί κάτι για εμάς.