Ο Καθηγητής..

Κεφάλαιο 31

''Λοιπόν απλά μου ήρθε λίγο κάπως που φεύγεις έτσι ξαφνικά...αλλά δεν θα αφήσω να χαθεί ότι έχουμε..'' μου είπε καθώς απομακρυνόμουν από την αγκαλιά του

''Δεν θα χαθεί τίποτα...το υπόσχομαι..'' είπα και τον φίλησα.

Έχουν περάσει δύο βδομάδες,τα αποτελέσματα έχουν βγει,πέρασα στην Θεσσαλονίκη εκεί ακριβώς που ήθελα,τώρα είμαι στο αεροδρόμιο και περιμένω την πτήση μου,έχω χαιρετίσει από χτες τα κορίτσια αλλά τον Γιάννη δεν τον βρίσκω πουθενά,τον έχω πάρει 10 φορές και πήγα και από το σπίτι του πριν φύγω,δεν το πιστεύω πως θα φύγω χωρίς να τον χαιρετίσω,εκείνη την στιγμή ακούω το όνομά μου να επαναλαμβάνεται συνεχώς,γυρνάω και βλέπω τον Γιάννη

''Μα που ήσουν;'' ρώτησα προσπαθώντας να δείξω θυμωμένη,μάταια

''Ήθελα να έρθω κατευθείαν στο αεροδρόμιο'' απάντησε και χαμογέλασε,με πήρε στην αγκαλιά του και δεν με άφηνε να φύγω,όχι ότι ήθελα κιόλας

''Τι ώρα φεύγεις;'' με ρώτησε

''Σε 5 λεπτά..'' απάντησα και τον έσφιξα λίγο παραπάνω

''Σ'αγαπώ!'' είπε την ώρα που η γυναίκα στην είσοδο μου έλεγε να περάσω στο αεροπλάνο,τα δάκρυα μου κύλισαν στο μάγουλο μου

''Και εγώ σ'αγαπώ!'' απάντησα και έφυγα γρήγορα από την αγκαλιά του,ανέβηκα στο αεροπλάνο,κάθισα στην θέση μου και κοίταξα έξω καθώς ανεβαίναμε,όλες οι στιγμές που περάσαμε πέρασαν από μπροστά μου,δεν θα αφήσω να χαθούμε,τον αγαπώ και θα τον αγαπώ πάντα.