Ο Καθηγητής..

Κεφάλαιο 32

Έχουν περάσει 4 χρόνια,πλέον ζω στην Θεσσαλονίκη,το πανεπιστήμιο τελείωσε και έχω πιάσει κιόλας δουλειά,είμαι δύο βδομάδες εκεί και είναι υπέροχα,με τον Γιάννη δεν άλλαξε τίποτα,τον έβλεπα κάθε μήνα και δεν χάσαμε επαφή,τώρα ζει μαζί μου,έφυγε από το Λύκειο της Αθήνας και βρήκε ένα εδώ

''Αγάπη μου είσαι έτυμη;'' με ρώτησε και μπήκε στο δωμάτιο μας,κοίταξε το μαύρο φόρεμα μου και ξεροκατάπιε ενθουσιασμένος

''Είσαι πανέμορφη!'' συνέχισε να λέει,σήμερα θα πηγαίναμε σε ένα εστιατόριο να φάμε,θέλει να μου πει κάτι πολύ σημαντικό και η αλήθεια είναι πως ανυπομονώ να το μάθω

''Πάμε;''τον ρώτησα εγώ και τον κοίταξα,εκείνος έγνεψε και προχώρησε προς το αμάξι,πήγαμε σε ένα κοντινό μαγαζί που έβλεπε θάλασσα ήταν πραγματικά μαγικό μέρος,τα μόνα φώτα ήταν τα αστέρια και  ελάχιστος φωτισμός που υπήρχε στο μαγαζί,καθίσαμε και μιλήσαμε για αρκετή ώρα χωρίς ακόμα να έχει πει τον λόγο που βγήκαμε

''Λοιπόν τι ήθελες να μου πεις;'' ρώτησα και ήπια μια γουλιά από το κρασί μου 

''Ναι..λοιπόν..'' πήγε να πει και έκανε κίνηση με το χέρι σαν να έψαχνε κάτι στο πουκάμισο του

''..Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;'' συνέχισε και μου έπιασε το χέρι,εκείνη την στιγμή η έκφρασή μου άλλαξε,χαμογέλαγα σαν μικρό παιδί,τον κοίταξα στα μάτια και απάντησα σιγανά για να συγκρατήσω τα δάκρυα χαράς

''Ναι!!!''

Δεν περίμενα ποτέ να μου έκανε μια τόσο σημαντική πρόταση,δεν περίμενα ποτέ πως ένας απλός καθηγητής θα γινόταν ο άντρας που θα ερωτευόμουν τόσο πολύ και θα ζούσα την ζωή μου μαζί του.

Και κάπου εδώ τελείωσε η ιστορία μου..ευχαριστώ όσοι την διαβάσατε σημαίνει πολλά για εμένα:)Αν σας άρεσε γράψτε στα σχόλια:)Ευχαριστώ που ασχοληθήκατε και που με στηρίξατε:))