Ο Καθηγητής..

Κεφάλαιο 18

Είναι η δεύτερη μέρα της εκδρομής και περιμένουμε να μας ενημερώσουν πότε θα κατεβούμε για πρωινό στο ξενοδοχείο

''Σε δέκα λεπτά όλοι κάτω!'' φώναξε ο διευθυντής σε όλους μας,εμείς ετοιμαστήκαμε και κατεβήκαμε κάτω,μόλις με είδε ο Γιάννης μου χαμογέλασε και εγώ τον αγνόησα και κάθισα δίπλα στα κορίτσια.Μετά από κάποια λεπτά ανέβηκα μόνη μου στο δωμάτιο και ξάπλωσα να ξεκουραστώ αφού δεν είχα κοιμηθεί καλά το προηγούμενο βράδυ αλλά δεν πρόλαβα να κλείσω τα μάτια μου η πόρτα χτύπησε,ήξερα ποιος ήταν .

''Να περάσω;'' ρώτησε ο Γιάννης μόλις άνοιξα

''Ναι..'' του απάντησα ανέκφραστη 

''Θέλω να σου μιλήσω για χτες..''

''Τι θες να μου πεις;..νομίζω δεν υπάρχει κάτι άλλο να μάθω..''

''Συγνώμη..'' μου είπε και έβαλε το χέρι του στο πρόσωπό μου,εγώ απομακρύνθηκα,κάθισα στο κρεβάτι  και του απάντησα

''Δεν θέλω να μου πεις συγνώμη..ξέρω πως δεν το ήθελες όλο αυτό αλλά έγινε..και θα συνεχίσει να γίνετε..γιατί είναι η γυναίκα σου..εγώ τι είμαι;..''

''Εσύ είσαι όλα όσα θέλω,όλα όσα χρειάζομαι..και δεν θα σε αφήσω'' είπε και κάθισε δίπλα μου

''Ωραία όλα αυτά αλλά παραμένει γυναίκα σου..''

''Και τι πρέπει να κάνω;''

''Δεν ήθελα να στο πω αλλά νομίζω πώς πρέπει να είσαι ή με την γυναίκα σου ή με εμένα όχι και με της δύο δεν το αντέχω όλο αυτό..'' είπα και δάκρυσα,μείναμε για λίγο σιωπηλοί περιμένοντας την απάντηση του που δεν ήρθε ποτέ

''Το περίμενα..'' του είπα και πλέον τα δάκρυα μου έτρεχαν ανεξέλεγκτα στο πρόσωπό μου

''Απλά θέλω λίγο χρόνο..'' απάντησε και σηκώθηκε από το κρεβάτι   

''Όχι Γιάννη μου απλά δεν ξέρεις τι θες..ήσουν βολεμένος έτσι..τα είχες όλα αλλά δεν είμαι ηλίθια..'' είπα και σηκώθηκα μπροστά του,εκείνος σκούπισε τα δάκρυα μου και είπε

''Δεν είναι αλήθεια αυτό και το ξέρεις απλά θέλω να το σκεφτώ..τόσο παράλογο είναι;;''

''Δεν ξέρω τι είναι αλήθεια πλέον..ωραία πάρε τον χρόνο σου και εγώ τον δικό μου...μπορείς να φύγεις;'' 

''Είναι αυτό που θέλεις;'' μου είπε αλλά εγώ δεν απάντησα απλά έκλαιγα όλο και ποιο πολύ

''Απλά κάν'το!'' κατάφερα να του πω και έδειξα την πόρτα,εκείνος με κοίταξε για λίγο και έφυγε,εγώ ξάπλωσα στο κρεβάτι κλαίγοντας χωρίς να ξέρω τι από αυτά που είπε είναι αληθινά.