Het was twee weken voor kerst. Ik was al aan het aftellen tot ik Edward weer zou zien. Na mijn laatste mail had hij niks meer terug gestuurd. Ik twijfelde of ik hem moest mailen, maar misschien leek het dan alsof ik de hele tijd over mezelf wilde praten. Nee, ik wilde niet over mezelf praten. Het enige onderwerp waar ik de hele dag door over praatte (en als ik niet praatte dan dacht ik er aan) was Dean. Sofie vond mij bloed irritant en Fay luisterde al niet eens meer naar me. We hadden twee keer afgesproken. De eerste keer bij mij, de tweede keer bij hem. Zijn slaapkamer was ongeveer zo groot als mijn hele benedenverdieping. Toen ik naar huis ging kreeg ik een pakje sigaretten mee naar huis. Ik zei dankjewel. Ik weet niet wat me bezielde om dat te zeggen, want waar bedankte ik hem voor? Dankjewel dat je mij kankerverwekkende stoffen meegeeft, dankjewel dat je de relatie tussen mij en mijn ouders op het spel zet. Eigenlijk had ik dat pakje terug moeten gooien in zijn gezicht. Was ik anders niet 'stoer' genoeg voor hem? Maar dat deed ik niet. Ik zei dankjewel. En de volgende dag op school ging ik met Sofie en Fay mee roken in de pauze. Fay zei dat het me goed stond, die peuk. Kunnen sigaretten je staan? Weer iets nieuws geleerd. In ieder geval, normaal gesproken was ik er heel erg op tegen en vond ik het totaal niet stoer. Maar nu ik daar zelf stond, met die sigaret tussen mijn lippen, had het wel wat. Ik voelde me stoer, oud of volwassen. Ik voelde me hoger dan die jongere kinderen die niet roken. Sofie viel het op. 'Je verandert Lynn' zei ze terwijl ze de sigarettenrook in rondjes uitblies. 'Leg uit' antwoordde ik. Soof stak een nieuwe sigaret op. 'Nou, je lijkt minder klein en onzeker. En dat maakt je leuker.' Fay knikte alsof ze het er mee eens was. 'Kan wel kloppen' zei ik. Ik haatte het om over mezelf te praten. 'Maar niet dat ik hiermee wil zeggen dat ik je leuker vind nu je rookt' zei Soof er achteraan. 'Ik vind nog steeds dat je moet stoppen.' Sofie was helemaal in shock toen ze zag dat ik ook rookte. Ze zei dat ik er spijt van ging krijgen en dat ik er niet aan moest beginnen. Ze dacht dat ik het gebruikte om mijn zelfvertrouwen te vergroten. 'Laat haar toch lekker roken' zei Fay. 'Je leeft maar een keer toch?' 'Misschien moet je eerst zelf stoppen met roken voordat je weer zorgen gaat maken om mij' zei ik verwaand en met een peuk tussen mijn vingers liep ik naar Dean. Normaal durfde ik nooit alleen door de school te lopen. Bang dat iemand me uitschold of expres duwde. Als Sofie of Fay naast mij liep gebeurde dat niet. Maar toen had ik een sigaret tussen mijn vingers, dus gebeurde dat niet. In mijn ogenhoek zag ik de meiden waarbij ik vorig jaar in de klas zat staren naar mijn nieuwe kleren. Mooi hé bitches, dacht ik bij mezelf. Oké, ik moest toegeven, ik was inderdaad aan het veranderen. Maar dat kwam niet door dat roken. Roken gaf me geen zelfvertrouwen. Dean gaf mij dat. En misschien deed ik teveel wat hij wilde, de oude Lynn hoefde in ieder geval niet meer terug te komen.
