Yolculuk devam ediyordu. Wendy ise arkadaşlarıyla konuşuyor, kıkırdaşıyorlardı ki öğretmeni:
-Kesin sesinizi! dedi. O an birşeye çarpmış olacaklar ki araba sarsıldı , fakat bir şeye çarpmamışlardı. Ama durmuşlardı bu yüzden arkadaşım Misty korkmuştu ki öğretmenimiz ne olduğunu anlamak için şoföre doğru yürüdü ve:
-Ne oldu niye durduk? diye sordu. Şoför:
-İleride bir kaza olmuş bu yüzden bir süre burada beklemek zorundayız. dedi. Öğretmenimiz ise:
-Yan taraftaki yolu neden kullanmayı denemiyoruz? diye sordu. Şoför:
-Yan taraftaki yolda, yol çalışması olduğundan dolayı kapalı bu nedenle o yoldan gidemiyoruz. dedi. Öğretmenimiz kara kara düşünmeye başladı. Servisteki arkadaşlarım ise "Yolda kaldık ,yolda kaldık" diye bağırıp kendi tarzlarınca eğleniyorlardı. Bense bunu hiç de eğlenceli bulmuyordum. Bağırış sesleri arasında beklemeye devam ediyorduk. Oysa yolculuğumuz daha çok uzun sürecekti, servisten sonra daha vapura binecektik yolun daha çok uzun olmasına karşın biz hâlâ bekliyorduk...
Sonunda kaza yapan aracı yoldan çekmişlerdi ve biz de bu zorlu yolculuğumuza kaldığımız yerden devam ediyorduk.
Yolculuk esnasında arkadaşlarım Misty Candy ve Sofia ile ada hakkında konuşuyorduk ben:
-Arkadaşlar sizce orada başımıza ne tür felaketler gelebilir?diye sordum. Sofia:
-Hayaletler saldırmadığı sürece başımıza ne gelebilir ki?dedi.(o esnada bütün servis gülmeye başladı)"hahahaaa" o kadar çok bağırarak güldüler ki öğretmenimiz:
-Bağırışı kesin! Şurada biraz kafa dinleyelim dedik bir rahat vermediniz!diye bağırdı. O esnada şoför araya girerek:
-Sahile geldik çocuklar inebilirsiniiiiiz! diye bağırdı. Öğretmenimiz kızmış olacak ki hiç gıgını çıkarmadan gözü titreyerek(😠) bizi aşağı indirdi. Sahilin temiz havası arkadaşlarımın içlerini ferahlatmıştı ki koşup oynamaya başladılar. Öğretmenimiz çıldırmış olmalı idi ki:
-Çabuk herkez burayaaaaaaaaaaa!diye çılgınca bağırdı herkez mum gibi öğretmenimizin karşısına dizildiler. O kadar korkmuşlardı ki (tabi bende) vapura binerken bile bırakın çıt çıkarmayı mumya gibi girdiler vapura. Bu korkuyu da her zamanki gibi kısacık süreceğini zannetmiştim ama tahmin ettiğimden daha çok korkmuşlardı (ben de çok korkmuş kat kası kesilmiştim). Neyse ki mumyalık gösterisi çok uzun sürmeden bitti. Artık herkez yerleşmiş ve zorlu bir yolculuğa yelken açmışlardı...
