Hoofdstuk 6

37 0 0
                                    

Wazig zicht. Mijn hoofd voelt zo zwaar als 100 kilo. Ja, ze is wakker. Roep een zuster. Hallo? Ik keek met moeite om me heen. Apparaten, piepjes en een ziekenhuisbed. Hoe ben ik hoer terecht gekomen? Waar slaat dit op? Hallo, zuchtend keek de vrouw die ik voor het laatst rennend naar me toe had gezien angstig naar me. Ze had een vriendelijk gezicht. Een kleine glimlach ontsprong mijn gezicht. Ze wreef op mijn hand en glimlachte. Weet je wat er is gebeurd met je? Ik schudde mijn gezicht. De dokters weten de oorzaak nog niet, maar je bent flauwgevallen. Ik moest eerst een toestemming krijgen van jou. Voor wat? Een lichamelijk onderzoek. Ze zullen elke cm van je lichaam even bekijken. Nee, dat mogen jullie niet doen! Ik werd boos! Ze zouden alle littekens en blauwe plekken zien. Waarom niet? Ik vraag toch ook niet aan jou of ik even overal mag kijken. Ze rolde met haar ogen. De vriendelijke lach was op haar gezicht verdwenen. Ik probeerde te gaan zitten. Alle beelden kwamen terug, ik begon te hijgen. Alle klappen die ik ooit gehad had kwamen in mijn hoofd terug. Dokters! Assistentie!!! Dat was alles was ik nog hoorde. En weer werd het zwart....

Dit is een extra stukje erbij. Het echte hoofdstuk komt nog. Bedankt voor het lezen. Houdoe!

Don't touch meWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu