Gidiyordum... Sonunda 5 yıldır bu anı bekliyordum. Evde düşüncesi güzeldi ama buraya gelince hoş olmadı. 1 adım attım tam geri dönecektim ki dur dedim kendime yapabilirsin ve besmele çekerken yavaş adımlarla yaklaştım eve. Kapıyı araladım ve sürtünme sesi geldi korkuyordum adımımı attığım anda içimde bir duygu oluştu dur diyordu gitme . Hemen kuzenlerimin yanına döndüm . Ne olup bittiğini sordular , anlattım . O anda evden bir ses geldi ve biz hemen yukardaki bir mağaraya saklandık. Mağaranın altında samanlar vardı ve görünüşe göre buraya insan girmemişti . Biz burayı kısa sürede dizayn ettik ve eşyalarımızı samanın altına koyduk ayrıca nağaranın önünü doğada bulduğumuz çalı çırpıyla örttük. Evet artık dışardan 1 tane bile ışık görünmüyordu. Aradan henüz 1 saat geçmişti ve mağarada telefon çekmiyordu . Ama şuan eve dönemezdik çünkü hepimiz neyle karşı karşıya olduğumuzu bilmiyorduk.
Yaklaşık yarım saat sonra terkedilmiş eve gitmek için çalıları çektik. Yine o his içimi kaplamıştı . ADRENALİN. Hep birlikte evin önüne geldik . Pencere birden kapandı emindim orda birisi yaşıyordu.
YADA ÖLMÜŞTÜ
