Eve ilk adımı İlke attı . Hepimiz evin içindeydik sonunda o da neydi kapı sesimiydi yoksa banamı öyle geliyordu arkamı döndüm ve baktım kapı arkamıza kapanmıştı . Küçük kardeşim Mustafa bana sarıldı korkmuştu anlaşılan. Evin içine girdik ve artık buradan nasıl kurtulacağımızı düşünüyorduk. Büyük kuzenim Bengisu ilerdeki merdivenden çıkıp eve bakalım dedi. Bende şaşırmıştım bu dediğine nasıl olurdu ??
Ama en büyük o olduğu için başladık yürümeye ... Ayağımızın altındaki tahta gıcırtıları durmak bitmiyordu nedense . Tıpkı korku filmlerindeki gibiydi nasıl bulaşmıştık bu işe anlamıyordum. Ben kaç gündür terk edilmiş bir evde mahsur kalmayımı beklemiştim. İnanamıyordum . Ama ben korkarsam kardeşimin korkacağını bildiğim için bu hislerimi belli etmedim .
Üst kata çıktık aniden bir kapı çarptı ve ayak sesleri geliyordu . Geliyor geliyor Geliyorrrrr geliyorrr
Her geçen saniye dahada heyecanlanıyordum. Ve geldi bu bir kediydi. Galiba bunca sesi o çıkartıyordu diye düşündük.Yaren artık korkacak bir şey olmadığını her şeyin bir kediden ibaret olduğunu söylesede içim rahat değildi.O arada kuzenim Bengisu ile aramızda şu konuşma geçti ;
Bengisu sence gitmelimiyiz ?
Evet anlaşılan bu iş tuhaflaşmaya başladı.
O zaman ekibe söyle ve bir an önce evimize dönelim .
Bunun üstüne Bengisu kuzenlere eve dönme vaktinin geldiğini söyledi.
Ve kilitli kapıyı zorda olsa açıp eve dönme yoluna girdik az bir yol değildi hele gecenin 23.00 da. Giderken koşmaya başladık . Bu zararlıydı ve daha yolun başında küçük kardeşim mustafa taşa takılıp düştü ve yürüyemeyeceğini söyledi . Bu yüzden mağaramıza geri döndük...
Getirdiğimiz kırıntıları yerken oylamayla bu gece burada geçirmek gerektiğimize karar verdik .
KORKTUĞUMUZ EVİN YANINDA 1 GECE HAYALİ BİLE KÖTÜYDÜ
