my new stepbrother // l s ✓

|030|

"Oke, mooizo"

"What the fuck?" hoor ik iemand schreeuwen. Ik kijk achter me en zie Harry staan.

-

Harry.

Ze laten elkaar los en Louis loopt naar me toe. "Het is gewoon een vriendschappelijke knuffel" ik probeer me in te houden maar Louis zou alleen mij moeten knuffelen.

"Harry, alsjeblieft" hoor ik Louis' zachte stem.

"Kom dan, sla me omdat ik je 'ex' help omdat jij hem hebt gedumpt" Liam helpt mijn woede op dit moment niet echt.

"Natuurlijk word het je weer allemaal vergeven maar weet je Harry-" ik ren op hem af en geef hem een klap waarna er nog meer volgen van beide kanten.

"Harry, stop" ik voel een hand op mijn schouder en ik gooi mijn arm naar achter.

Even later hoor ik zachte snikken. "Harry, kijk nou wat je doet!" sist Liam. Ik stop en zie dat Louis een bloedneus heeft.

"Fuck, sorry" ik probeer hem aan te raken maar hij deinst weg.

"Mag ik je helpen?" vraag ik voorzichtig. Hij schud snel zijn hoofd. Mijn hart breekt in duizenden stukjes.

"Louis-"

"Hij wilt het niet Harry, laat het" ik kijk om naar Liam en steek mijn middelvinger op.

"FUCK!" ik loop de kamer uit. Wat heb ik gedaan?

Louis.

Liam dept het laatste beetje bloed van mijn neus af en plakt dan een pleister op de wond op mijn neus.

"Voilà" glimlacht hij.

"Dankje"

"No problem, doet het nog pijn?" ik haal mijn schouders op.

"Een beetje"

"Ik ga Harry zoeken" verbreek ik de stilte.

"Zou je dat nou wel doen? Hij heeft jou ook laten stikken, hij verdient je aandacht niet" zegt hij zacht.

"Ik wil het Liam" sis ik waarna ik de kamer uitloop. Ik loop naar zijn hut en zie hem daar inderdaad weer als een wilde gek staan rammen.

Ik doe de deur achter me dicht en hij kijkt achterom. Hij komt aanlopen en ik deins opnieuw weg. "Louis, ben je bang voor me?"

"Ik-"

"Je weet toch dat ik je nooit pijn zou doen, het ging perongeluk, ik was boos" fronst hij.

Ik zucht. "Doet het pijn?"

"Laat het gewoon oke? Het doet minder pijn dan de pijn in mijn hart, en daar geef je ook niet om" snauw ik.

Hij slikt. "Het is beter Louis, ik probeer het juist beter te maken voor ons allebei"

"Niet, je denkt alleen maar aan jezelf!" ik ren de hut uit.

Ik ren weg, ik weet niet waar naartoe, ik ren gewoon ver weg van thuis. Ver weg van al mijn problemen en al mijn gedachten.

Ik stop met rennen als ik buiten adem ben en ga in het gras liggen, het is nog geen tien graden maar het boeit me niet. De kou verdooft mijn lichaam, zodat ik de pijn ook minder voel.

Na een paar minuten voel ik dat het gaat regenen. Spetter voor spetter valt op me. De regen word steeds heftiger, ik heb geen idee waar ik ben maar het maakt me helemaal niks meer uit.

Ik geef geen ene fuck om wat dan ook.

Harry.

"Waar is Louis?" vraag ik als ik mijn kamer binnenloop.

Liam haalt zijn schouders op. "Ik dacht dat hij bij jou was?"

"Godverdomme" mompel ik waarna ik mijn telefoon uit mijn broekzak haal en hem bel.

Ik krijg de voicemail en druk hem weg, ik hoor de regen ondertussen op de ramen kletteren en kan alleen maar hopen dat hij oké is.

Ik stap in mijn auto, Liam komt naast me zitten. "Waar moet hij ooit zitten?"

"Ik weet het echt niet" zucht Liam.

Na 20 minuten wil ik het net opgeven als Liam zegt dat hij wat op het gras ziet liggen.

"Waar?"

"Daar, op het gras" hij wijst ernaartoe, en inderdaad ligt Louis daar, zonder jas, alleen een sweater starend naar de hemel. Hij is helemaal doorweekt. Ik stop de auto gelijk en ren ernaartoe.

"Baby" hij toont geen emotie en blijft naar de hemel staren als ik naast hem neerzak.

Zijn lichaam trilt. Ik pak zijn handen in die van mij. "Vind je het goed als ik je meeneem?" hij knikt langzaam. Ik til hem gelijk op en zet hem achterin in de auto waarna ik naar huis race.

Ik had gewoon achter hem aan moeten gaan, gelijk nadat hij de hut verliet verdomme.

Thuis aangekomen leg ik hem op de bank neer en kniel ik voor hem neer. "Babe, gaat het?" hij doet niks anders dan voor zich uit staren. Ik ren naar boven om droge kleren voor hem te halen.

"Liam, ga naar huis" sis ik.

"Kan ik niet bij hem blijven? Ik maak me zorgen" fronst hij.

"Ik zei ga naar huis" snauw ik. Hij gooit zijn handen in de lucht.

"Rustig, ik ga al" mompelt hij. Hij rolt zijn ogen en loopt richting de deur.

Ik trek zijn natte kleren voorzichtig uit waarna ik de droge kleren bij hem aandoe. Ik leg nog een warme deken over hem heen en kijk hem dan weer aan.

"Louis, zeg alsjeblieft iets" hij blijft vooruit staren.

"I'm hurt" zegt hij zacht.

-

SUPERBEDANKT VOOR 4K READS, IM SO HAPPY!! THANK YOU SO MUCH❤️