my new stepbrother // l s ✓

|005|

"Probeer wat te slapen oke?" hij knikt en gaat in bed liggen. Ik kijk nog even naar hem.

"Sorry dat ik er niet voor je was" hij reageert niet wat betekent dat hij al slaapt. Ik kijk nog een keer naar hem en verlaat dan de kamer.

-

"Wakker worden" fluister ik. Hij heeft de hele avond en nacht door geslapen en ik wilde hem niet wakker maken, ik zag hoe moe hij was.

Om hem wat op te vrolijken heb ik een ontbijtje voor hem gemaakt. Hij wrijft in zijn ogen en zijn ogen gaan van het ontbijt naar mij.

"Is dat voor mij?" ik knik. Het valt me op dat hij helemaal niet meer stottert. Vertrouwt hij me? "Helemaal voor jou"

Zijn ogen twinkelen en hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. "Dankjewel" zegt hij zacht.

Ik wist helemaal niet dat deze kant van mij bestond. Deze zachtaardige, en verzorgende kant. Maar hij wist hem te vinden. De jongen met de felblauwe ogen en lieve glimlach wist hem te vinden.

Als hij het opgegeten heeft kijkt hij me aan met paniek in zijn ogen. "Maar ik moet naar school!" hij wilt opstaan maar ik stop hem. "Rustig, ik heb ons ziek gemeld, ik voel me ook nog steeds niet goed"

Hij relaxt weer.

"Waar is jouw vader nu?" vraagt hij voorzichtig. "Laten we het er niet over hebben oke?!" snauw ik. Ik heb al gelijk spijt van mijn woorden, maar het ligt niet aan hem. Het ligt aan mijn vader.

"Maar ik wil je hel-"

"Godverdomme Louis, ik zei nee" ik gooi de lamp op de grond, ik hoor Louis een schrikgeluidje maken en laat hem alleen achter in de kamer.

*

Louis.

Harry was zo aardig vanochtend en nu werd hij opeens superkwaad. Straks gaat hij mij ook pijn doen.

Ik wil lunchen en ik heb honger dus ik zal toch echt nu naar beneden moeten.. maar ik durf het niet, want Harry zit er..

Ik loop voorzichtig de trap af en loop gelijk door naar de keuken. "Louis" ik schrik en mijn lichaam begint te trillen waardoor het bord wat ik gepakt had uit mijn handen valt. Ik ben gewoon bang voor iedereen.. iedereen die me pijn kan doen.

"Hey, rustig" hij geeft me een knuffel, maar ik voel niks. Alleen maar angst.

Harry.

"B-ben je b-boos op m-me?" stottert hij. Al het vertrouwen dat hij in me had gekregen is in één klap weg. Door de kleinste woorden of acties kan hij al heel erg geraakt worden. Ik weet niet waardoor het komt, door zijn verleden of wat dan ook. Maar ik moet het uitvinden. Het doet me pijn om hem zo te zien.

"Nee, het is gewoon- begin niet meer over mijn vader" hij maakt geen goedkeurend gebaar maar ik ga hem ook niet dwingen. Hij is al in zo'n kwetsbare staat nu.

"Ik wil dat je me vertrouwt Louis, kun je dat voor me doen?" ik wil hem nooit meer zo zien. Ik wil hem beschermen tegen alle slechte dingen in de wereld. Dat kan alleen als hij me vertrouwt.

"Ik d-denk het" ik zucht.

Ik leg mijn vingers onder zijn kin en til zijn hoofd omhoog zodat hij me recht in mijn ogen aankijkt. "Ik bedoel echt vertrouwen, ik zal je nooit fysiek iets aandoen oke?" hij knikt.

"Ik wil het horen Louis"

"Ik vertrouw je Harry" zegt hij zacht maar toch geloofwaardig.

Ik glimlach en knuffel hem. "Dankje"