Minicik Can

Bölüm 10 ~Ayrılığın düğünü~

Ağlayarak hastaneden çıkıp hemen bir taksi durdurmustum.Takside sessizce ağlamaya devam ederken taksici"Nereye goturucem Abla?"demisti.

Sahi ben nereye gidicektim?
Ilk önce kiyafetlerimi almam gerekecekti.O yüzden taksiciye adresi verip ağlamaya kaldigim yerden devam etmiştim.

Bu yaptığı,dedikleri çok kustahcaydi.Ben hiçbir şey yapmamistim ki.Tamam anladım üzgün ama keşke bana orda 'rol yapıyorsun' veya 'git' demeseydi.

Taksiciye ücreti verip eve girmiştim.Hemen yatak odasına çıkıp kiyafetlerimi valizime yerlestirmistim.Şimdi asıl soru ben nereye gidicem?

Valizimi alip merdivenlerden inerken anahtarı alıp yere firlatmistim.Ve bazı eşyaları da..O kadar sinirliydim ki sinirimi bu ufak zimbirtilardan cikariyordum.

Kapıyı sertçe kapatıp çıktığımda ise nerde kalacaksın diyen iç sesime cevap aramaya çalışıyordum.

Telefonumdan rehbere girip bazı arkadaşlarıma bakmistim.Belki bana yardım ederlerdi.

Ilk olarak İrem'den başlayarak aramaya başlamıştım.Ama hattını değiştirdiği için ona ulasamamistim.Caresizlik o kadar zor ki...

Şimdi ise Cansuyu deniyordum....Caldi...Caldi....Caldi...Ama acmadi.

Son bir damla da telefonumun ekranına düşmüştü.

Bu soğukta nereye gidicem geriye kalan arkadaşlarım zaten evlenmişti.Onları da rahatsız etmek istemeyerek yurudugum caddenin ilerisinde bir hastane görmüştüm.Sanırım oraya siginabilirdim.

Koca adımlarla hastaneye vardığımda hem sıcaklık hem de şu berbat koku yüzüme doğru uflenmisti resmen..

Hemen boş bir yer bulup oturmustum.Telefonumun mesaj sesiyle çantadan telefonumu almıştım.

Mesaj Burak'tan idi.

-Nerdesin..
Cevap yazmicaktim.Hayır hayır tabiki cevap yazmicaktim.Benim de bir gururum vardı değil mi?

Sanırım Burak Bey evine gitmiş..Evin halini görmüş...ohh bee insan rahatliyo yaa..Yoksa benim gittigimi nerden bilicek ki.Eve gidip yoklugumu farketti.Ondan sonra 'nerdesin' cehennemin dibindeyim Burak Bey senin surukledigin yerdeyim.!

Ağlamaya devam ederken bir mesaj daha

-Lutfen nerde olduğunu soyle bana...

Demek lütfen he...
Ben de sevgili kocama mesaj atarak
-Cehennemin Dibindeyim.Senin Surukledigin Yerde!!

Yazmıştım iç sesime uyarak...

Ardından bir mesaj daha
-Nerde olduğunu soyle be kadın!Alicam seni..

Yazmıştı.Gerizekali mesajını es gecerek uyumaya niyetlenerek uykuya dalmistim.

Burak'tan

O kadar sinirliydim ki.Sinirimi kizdan cikardim.Nasil affettiricem acaba kendimi.

Diyerek doktorun odasına girdim.Doktor,"Şöyle oturun Burak Bey"demisti.

Gösterdiği yere oturduğumda konusmaya başladı.

"Berk'i hiç bu kadar iyi gormemistim.Iyilesme şansı gittikçe artıyor.Bir kardeşi olsaydı.Hemen iyilesirdi ama biliyorum zamanla..Berk çok iyi haftaya da hastaneye gelip muayenesini yaparız görüşmek uzere"demisti.

O mutlulukla Berk'in yanına gitmistim.Serum takmislardi minigime.Ve su anda uyuyordu.Hemşireler gelip serumu cikardiklarinda Berk'i kucağıma alıp arabaya bindirmistim.

Arabada Ceylan'a söylediklerimi düşündükçe deliriyordum.
"Ağzımdan sinirle kaçan bir sozdu,bir kelimeydiler sadece.Nasıl söyledim Allahım nasil" diyerek direksiyona vurmaya baslamistim.

Arka koltuğa doğru baktığımda Berk uyumaya devam ediyordu.
Eve gidip Ceyla'nin gonlunu nasıl alacaktım.

Eve geldiğimde salonun darmaduman,dağınık,
yikik-dokuk bir şekilde görmüştüm.Hemen Berk'i yatağına yatırarak hızla yatak odasına girmiştim.

Odada artık onun çilek kokusu yoktu.Gözümden damla düşerken gardrobuna doğru ilerlemistim.Hızla açtığımda bir tane bile kıyafetini gorememistim.

Ellerim alnima doğru giderken "Naptin sen Allahın cezası herif naptin!" deyip aynayı paramparça etmiştim.

Hemen telefonumu alıp acmayacagini bildiğim için Ceylan'a mesaj atmıştım.

-Nerdesin..

Attığım mesaja cevap vermesi için bayağı beklemistim.Ama cevap yazmiyodu.Iyi mi değil mi?Nereye gitti.Allahım deliricem..

Daha fazla dayanamayarak bir mesaj daha atmistim.

-Lutfen nerde olduğunu soyle bana..

Yazmistim..Aradan bir kaç dakika geçtiğinde cevap gelmişti.Hızla telefona odaklandigimda;

-Cehennemin Dibindeyim...Senin Surukledigin Yerde..!

Yazmıştı.Nerdesin yaa nerdesin..Korkuyorum Ceylanim başına bişey gelicek..Off off

-Nerde olduğunu soyle be kadin..Alicam seni

Yazmıştım.Çok mu sert oldu bee..Artık geri dönüşü yok..Affetcek oglum affedicek..

Ancak bir daha mesaj atmamisti.Belki 5 dakikadan fazla beklemistim.Ama o hala mesaj atmamisti.

Bu sefer aramaya karar vererek arama tuşuna basmistim.Uzun süre çaldı ama acmamisti.Başına bir şey gelmiş olamaz değil mi?

Ceylan'dan
Sabah boynum tutulmus.Büyük bir rahatsizlikla uyanmistim.Boynumu bir sağa bir sola yavaşça hereket ettirerek agrinin hafiflemesini saglamistim.

Telefonumun zil sesiyle Cansu'nun aradığını farkettim.Hemen acarak 'alo' dememe kalmadan Cansu konusmaya başlamıştı.

"Alo Ceylan gece aramissin.Duymadım arkadaşım yaa.Bir sorun mu var?"demisti.

Ahh sonunda konusmasi bitmişti.Hemen konuya girerek"Sende kalabilir miyim?"demistim.

"Tabi kalabilirsin.Çabuk eve gel anlaticaksin her şeyi..!"demisti.

Telefonu kapatıp yola koyulmustum..
Bir ev bulana kadar nasıl idare edecektim acaba...

***
Cansu'nun kapısinin önüne gelerek zili calmistim.Actiginda ise Cansu,"Canım benim yaa."deyip sarılmıştı.Ardindan "Cok ozlemisim.Çilek kokulum benim!"deyip daha sıkı sarılmıştı.

Yüzümün düşük olduğunu anlamış olacak ki"Ne oldu sana böyle.Bu surat ne..Geç şuraya hemen sana kahve yapıp gelicem."demisti.

Oturduğum yerde sessizce ağlamaya başlamıştım.Hayat ne kadar da zor...

Cansu elindeki kahvelerle iceriye girdiğinde gozyaslarimi silmistim.

Kahveyi çok sevmeme rağmen kokusunu hiç kaldiramamistim.Bir anda banyoya gidip kustugumda ise Cansu'nun "Hasta misin?"sorusuna ne cevap vereceğimi bilememistim.

Ona"Hemen kahveleri kaldır anlaticam."demistim.
Banyodan çıkıp odaya geldiğimde Cansu meraklı gözlerle bana bakıyordu.

Yanına yavaşça oturarak"Ben evlendim."demistim.
Kendi içtiği kahvesini yüzüme puskurturken"Neee!!!"
demisti.
Bu soyledigime sasirmissa geri kalan kısmına neler söyleyecek acaba?

Olaylar yavaş ilerlediginin farkindayim.Ama Cannsunun Ceylana guzel bir oyunu var bir kac bolum sonra goruceksiniz.

SOL ALT KOSEDEKI YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN!!