Vroeger droomde ik grote dromen. Ik zou de wereld over reizen en dan de man van mijn dromen ontmoeten. Ik zou hem trouwen in een prinsessenjurk van wolken tule en kant. Samen zouden we de zeeen van het leven bevaren. We zouden liefdes-babies krijgen en lang en gelukkig leven....net als in sprookjes. En die man van mijn dromen was hij natuurlijk! Ik kon me geen andere voorstellen. Hij was mijn ware, hij had alles wat ik zocht in een man....uh...jongen ...dus.....
Na die eerste keer in de gang volgenden meerdere keren. Dan knipoogde hij, grijnsde me lief aan, keek zo van onder die wenkbrauwen. Steeds weer werd ik helemaal week van binnen, OOOH zo week. Ik was het gelukkigste meisje van de hele school! Helemaal toen ik op een dag niet alleen die grijns en knipoog, maar ook een briefje in mijn hand gedrukt kreeg. Onze blikken ontmoette elkaar even, en toen was hij verdwenen in de massa. Mijn hart sloeg een slag over........
"Wat staat erin??? wat staat erin???"riep mijn vriendin ongeduldig terwijl ze het briefje uit mijn handen wou grissen. "Neeheee,"zei ik ge-allarmeerd."Afblijven!!!!!" ik hield het briefje omhoog. Ze maakte een sprongetje omhoog. "aaahhh kom op!" bedelde ze....."Ik wil het weetuh!" Ik zuchtte diep, er was geen beginnen aan zo. Ze zou door blijven zeuren totdat ze haar zin had gekregen. "Nou okeeee"...Ik had hem het liefste alleen gelezen natuurlijk, maar hier kwam ik niet onderuit. Dus vouwde ik het briefje open. Mijn ogen vlogen over de paar woorden die er stonden heen. En mijn hart zwol, ooohhh wat lief.
"Wat staat er nou???"vroeg mijn vriendin ongeduldig. Ze probeerde weer naar het briefje te graaien. Ik hield het omhoog en keek haar gelukzalig aan. "Dit staat er," zei ik "Dag mooi meisje, ik vind jou lief!" En ik hield het briefje tegen mijn hart. Mijn vriendin viel stil, mond open, verbaasd en...nou ja heel erg verbaasd dus! Ik keek om me heen of hij nog ergens te bekennen was. Hij liep verderop en net op dat moment keek hij om natuurlijk!!!!. Zijn blik ontmoette de mijne in die lange lange gang, hij knipoogde en toen blies hij een kushandje naar me toe. Ik was helemaal in de wolken. Met dromerige ogen en een lichte tred liep...nee zweefde ik het lokaal in. Mijn vriendin kwetterde naast me, maar ik hoorde niets meer. Ik droomde mezelf voor op dat witte paard, met zijn sterke armen om mij heen.
Maar ja, daar was ook nog Tess! Mooie, prachtige ,welgevormde Tess. De vrouw...uh het meisje, van zijn leven. Hoe kon het nou dat hij mij kushandjes toewierp, briefjes schreef en met me flirtte terwijl hij met haar was. Speelde hij soms met mijn gevoelens? Hield hij me voor de gek? Alsof mijn vriendin mijn gedachtes kon horen zei ze ineens "Volgens mij is hij een player!" Ze keek me waarschuwend aan. "Als je helemaal als was in zijn handen bent laat hij je vallen als een baksteen, dan is de lol er voor hem vanaf.".....Ik wist even niet wat te zeggen...."Eh hoe bedoel je?" vroeg ik zachtjes. "Hij is toch met haar, waarom doet hij dan zo tegen jou?" Ze schudde haar hoofd. "Dat is niet normaal, of hij wil vreemdgaan???" "Niet!" Beet ik haar toe, nooit zou hij vreemdgaan, daar was hij veel te...veel te...."Daar is hij te lief voor.". Ze keek me strijdlustig aan, nu moest hij door het slijk ook als het aan haar lag. "Nou lekker lief dan, om zo achter de rug van je vriendin om een ander meisje het hof te maken!" Ze keek me fier aan, met zo'n blik van, heb ik gelijk of niet! "Misschien is het wel uit." Zei ik zo nonchalant mogelijk, ik geloofde het zelf niet eens. "Kan toch?" Voegde ik nog toe, meer om mezelf te overtuigen dan haar.
Wat als ze gelijk had? Dan had ik mezelf mooi voor gek gezet met mijn gedweep. Heel erg zelfs. Dan lachte hij nu met zijn vrienden om mijn verliefdheid. Ik werd er kwaad van. Hoe kon ik zo stom zijn zeg. "het kan natuurlijk ook dat hij echt verlieft is op je," zei mijn vriendin snel, nadat ze mijn blik zag veranderen. "En dat hij het gewoon nog niet heeft durven uitmaken....ja...ze schijnt een enorme bitch te zijn!" Ik keek haar aan, en geloofde er niets van. Of toch een beetje wel? Ze was een bitch ja, dat was zo. Dan was het dus haar schuld dat hij zo voorzichtig deed. Ze hield hem in haar macht! Dat was het! Tuurlijk!!!! dat ik daar niet eerder op gekomen was. Ik voelde me wel weer oke worden en nog voor de les echt begon zat ik weer met mijn hoofd in de wolken. Voor op zijn witte paard, in zijn sterke armen.
Van de les kwam niets meer. Ik werd halverwege naar de conrector gestuurd, omdat ik niet zat op te letten en al een aantal waarschuwingen genegeerd had. Toen ik eenmaal reageerde kreeg ik de wind van voren. Zo oneerlijk! En toen ik daarop zei dat hij , de leraar dus, wel erg onbeschoft deed tegen mij, werd hij zo ontzettend boos. kreeg een kleur als vuur, wees briesend naar de deur en siste dat ik eruit moest gaan, NU!!!!!......."Als ik zo tegen u doe word ik geschorst," beet ik hem toe in het voorbijgaan. Pisnijdig was ik. Wat dacht die vent wel niet, om me zo uit te schelden. Ik deed niks, ik stoorde niet, ik had alleen maar zitten dromen. Stampend van woede ging ik naar het kantoortje van de conrector. Ik was zo boos dat ik de tranen in mijn ogen had staan. Ik bonkte haast op de deur.
"Kom erin". Riep een zware stem binnen. Ineens zonk de moed me in de schoenen en was er van mijn briesende woede niets meer over. "Ha Yentl", groette de conrector joviaal toen ik binnenstapte. "Wat kan ik voor je doen!" ..."Ik ben eruit gestuurd," snikte ik ineens "ik heb ruzie met meneer...." Hij schrok van mijn tranen. "Ga zitten, ga zitten...wil je een glaasje water?" , vroeg hij zenuwachtig. Duidelijk verlegen met de situatie. "Het liefste meisje van de school eruit gestuurd...."mompelde hij. Ik knikte snotterend op zijn vraag. Dit wou ik helemaal niet. Ik wou niet slap zijn. Ik wou boos zijn en sterk. Maar ik was het niet! Het was ook allemaal zo vernederend geweest. "Hij schold me uit voor stom wicht en dromerige gans. En toen zei hij dat ik toch nooit verder zou komen dan de kassa van de super," snikte ik heftig, terwijl ik mijn verhaal deed. "Hij schreeuwde dat het ook geen wonder was met zulke ouders , ik was niks zei hij, ik was een vlieg op de muur, en hij zou die wel eens even kapot slaan". Ik snikte zo mogelijk nog harder "Hij zou wel zorgen dat ik mijn plaats zou weten...en toen heb ik geschreeuwd dat hij onbeschoft was."
De conrector hoorde het aan, zuchtte, diep, werd rood, nijdig, ze iets als; hm huh, mmmhmh, en stond op. Verbeten duwde hij de tissue doos naar me toe. Ik pakte er eentje en snoot mijn neus. Hij was even stil , liep wat door het kantoortje te ijsberen, bedacht zich toen dat hij water zou halen voor me en verdween naar de keuken. Ik probeerde mezelf te fatsoeneren. Ik zag er niet uit natuurlijk, dikke ogen en alle make-up weggespoeld. Kon ik er ook nog wel bij hebben....ik zuchtte diep. PIEP school.
De conrector kwam haast opgewekt terug en ging voor me zitten. "Weet je wat ik doe?" hij keek met een twinkeling in zijn ogen naar mij. Ik vroeg me af wat hij ging doen, wat zo grappig was. Ik keek hem vragend aan....."Ik ga jou straf geven," hij lachte vermakelijk. Nou ja zeg, dacht ik. "Ja....ik denk dat het heel goed is dat jij, voor straf, stage gaat lopen bij de juf van tekenen!" Hij barste in lachen uit en keek me zelfvoldaan aan. "Vind je vast niet erg," knipoogde hij. "Nee," giechelde ik tussen de tranen door. "Ik zal eens een hartig woordje met hem spreken. Het moet maar eens afgelopen zijn met die hetze tegen jou," zei hij weer "Ik ben zijn kwaadsprekerij meer dan zat!" Mijn hart maakte een sprongetje, hij ging het voor me opnemen. "Ga jij maar naar mevr....., ik zal je een briefje meegeven.'' Hij krabbelde wat op een papiertje. "Je mag de hele dag bij haar blijven," knikte hij bemoedigend. Ik nam het papiertje dankbaar aan. Op mijn aarzelen zei hij zachtjes," ga nu maar.....daag!" "Dag meneer..." zei ik zachtjes terug, "Dank u wel."
