[Help Me] || Park Jimin ✓

•9

Kızaran yanaklarını umursamadan genç adamın elindeki dondurmalardan birini aldı kız. Bir çok duygu barındırıyordu içinde artık. Ne diyecekti ? Ne yapacaktı ?

"Neden beni takip ediyorsun ?"   

Oturdukları banktan çevreyi izlerken bir yandan da dondurmalarını yiyorlardı. Etrafındaki mutlu insanlara bakmak huzur verse de mutlu aileleri görmek kızın onlara imrenmesine sebep oluyordu. Ne mutlu bir ailesi vardı ne de mutlu bir ilişkisi. Her şeyden pes etmişken Jimin çıkmıştı önüne.

"Bunu cevaplamam senin bir işine yarayacak mı ?"

Verdiği kaba cevaba genç adam sadece gülümsemekle yetindi. Genç kız, duygularını kontrol edemediğinden yanlış bir şey söylemeye korkuyordu. 

"Demek adın Baek Sumin. Tanıdık geliyor, ama güzel bir isim."

Görüntüsüne, ismine fiziğine ve kızın sahip olduğu diğer şeylere daha önce iltifat edildiğini duymuştu, ancak hiç biri bu kadar gerçekçi ve içten değildi. Zaten hızla atmakta olan kalbi ritimlerini 2 katına çıkarmış ve genç adamın kalp atışlarını duymasından korkmuştu. 

"Sumin-ah, hadi arkadaş olalım."

Konuşma yeteneğini kaybetmiş gibiydi sanki. Söylemek istediği tüm kelimeler boğazında bir düğüm oluşturuyor ve sinirlenmesine sebep oluyordu. Boşta olan bir eliyle giymiş olduğu eteğin uçlarını kavradı.

"Olalım."

Sıktığı yumruğunu gevşetip derin bir nefes aldı.

"Artık beni takip etmene gerek yok. Beni görmek istediğin zaman yanında olacağım."