Another Chance (A Bara Fanfic)

Chapter 4

*toot toot*

"Hello Vic?"

"Yes Kuya Jun?"

"How are you?"

"Kuya, dont ask a question kapag alam mo na ang sagot.."

"Vic, otw na kami sa global. We hope you're fine there.."

"Im not fine, Kuya. See you there. Bye."

"Hey wa----*toot toot*"

End call.

Di ko alam kung saan ako pupunta.

Hanggang sa napadpad nalang ako dito kung san kami unang nagkita ni Shie. Eastwood.

Dito kami nun nagkaagawan ng binilhing stuff toy. A mickey stuff toy. Fav kasi yun ni Chloe, pinsan ko. That day was Chloe's birthday so I decided to give her a mickey mouse stuff toy.

Hanggang sa nasundan ng nasundan ng mga pagkakataong magkita kami.

She knew me that time kasi rookie ako ng DLSU Lady Spikers, and yes. Im a lesbian. But hindi naman naging hadlang yun samin ni Shie. I showed everything I can to make her happy.

Im Victonara Salas Galang. Also known as Ara, Vic, VSG and etc. Minsan kasi ang tawag sakin either pogi or capt. I've been playing in the UAAP since my college year came in Lasalle. 4th year ko na this year, junior ika nga nila. I've been the first ever rookie MVP kaya ayun madali akong nakilala. Im taking BS Entrepreneurship, cous I like business ventures.

Shie is in Adamson U. She's a simple student who taking up a doctoral degree. Para daw if ever na magkasakit ako, we'll not goin to call a doctor pa. Sabi niya, aalagaan niya ko kaya I dont know who'll goin to take good care of me ngayong wala na siya.

We're about to celebrate our 4th year together, next month pero parang ako nalang ata magcecelebate nun.

Yung ilang araw ka ring nagready na anytime soon pwede siyang mawala. Pero iba pa rin talaga kapag actual na. Parang di ako ready, ay hindi pala talaga ako ready.

Napakasupportive niyan, minsan nga naiinggit na sakin sila Kim and Mika. Never yang umabsent sa mga laban ko, even though may classes siya. Tatapusin niya klase niya then diretso kagad yan sa arena.

Sinabi ko naman na sa sarili kong pwede siyang mawala eh, pero di ko naman sinabing mabilis kong matatanggap. Nung nalaman naming may cancer siya, sabi niya maghanap na daw ako ng bago. But to surprised her, di ko siya iniwan kasi nga mahal ko siya.

And I knew, she loves me too. And kapag mahal ka, babalikan ka.

Dati may 30% pa kong pagasa na magsasama kami til our last breath but now, even 0.1% wala na. Just in, promises are made to be broken.

"Oh Vic nandito ka. Reminiscing days with her?" he's Mark, isa sa mga close naming manager dito sa fav cafe namin.

Tumango lang ako tsaka siya umupo sa harap ko.

"Im giving my condolences to her family and specially to you, Vic."

"Thanks. Weird no? Parang kahapon lang, we're sitting here and then sabay kaming sisigaw ng 'Mark, two large cookies n cream frappe' tapos tatakbo kami palabas.."

"Oo tapos iiwanan niyo yung inorder niyo then nabalikan niyo kapag tunaw na and papapalitan niyo.."

"Hayaan mo, it'll never happen again."

"Vic, be strong. Everything's happen for a reason." he tapped my shoulder

"And this is happening without a reason.."

"Just be strong enough to accept this one"

"Soon matatanggap ko rin. Maybe a decade or a century, matatanggap ko rin."

"Oa mo naman. Nakaburol na ba?"

"Dont know yet. Paglabas ko ng hospital, dumeretso nako dito eh."

"Oh I see. Punta ko dun, bukas."

"Sige"

And then I walked away.

"Ingat paguwi, Vic!" sigaw niya.