A different song of Ice and Fire

§3: Ο Λάννιστερ και το αγόρι

Προχωρήσαμε προς το ποτάμι, ένας με οδήγησε να κάτσω στη μέση που είχαν ανάψει φωτιά. Υπήρχαν μερικά Crows ακόμα που είχαν σταματήσει να ξεκουραστούν. Κατάλαβα ότι θα πέρναγαν εδώ το βράδυ. «Κάτσε εδώ και μη κουνηθείς» μου είπε και με έσπρωξε. Κοίταξα τους υπόλοιπους τριγύρω μου. Κοντά μου καθόταν ένας νάνος. Με χαιρέτησε κρατώντας το μικροσκοπικό βιβλίο του. Παρατήρησα τα χρωματιστά ρούχα που φορούσε μέσα από τον μαύρο χιτώνα, ήταν ευγενικής καταγωγής. «Δεν ήξερα ότι μαζεύετε και κορίτσια στο Τείχος» είπε εκείνος χαμογελώντας, ένας άντρας τον αγριοκοίταξε «Είναι Wilding» του απάντησε κοφτά, κοιτώντας με γεμάτος μίσος καθώς με προσπερνούσε. Γύρισα το κεφάλι μου αγνοώντας τον, τότε παρατήρησα ένα αγόρι που καθόταν απέναντι μου. Είχε σκούρα μαύρα μαλλιά και λίγα γένια, με κοίταξε κι εκείνος. Κι όμως μου θύμιζε κάποιον, δε σταμάτησα να τον κοιτάω μέχρι που εκείνος πήρε τα μαύρα μάτια του από πάνω μου και γύρισε γρήγορα από την άλλη. Πριν προλάβω να κάνω οτιδήποτε, ένας άντρας με μαύρη μακριά κάπα και σκούρα γένια, βγήκε από το δάσος μαζί με τρείς ακόμα, δύο απ' τους οποίους δεν φορούσαν μαύρα ρούχα. Παρατήρησα πως τους είχανε δέσει τα χέρια. Ο άντρας με τη κάπα τους έβαλε να κάτσουν κοντά στην όχθη λίγο πιο πέρα από μένα και διέταξε να τους λύσουν, φαινόταν να είναι ο επικεφαλής. Τον κοίταξα καλύτερα, μου φαινόταν κι αυτός γνωστός. Κούνησα το κεφάλι μου αποκλείεται να τον ήξερα. Οι δύο ξένοι άντρες γύρισαν και με κοίταξαν. «Βιαστές» είπε ο νάνος κοιτώντας επίμονα το βιβλίο του. «Σίγουρα τους δόθηκε επιλογή. Ευνουχισμός ή το τείχος» σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε το αγόρι απέναντι μου. «Μάντεψε τι επιλέγουν οι περισσότεροι.» του είπε. Το αγόρι δε μίλησε, απλώς σταμάτησε να τους κοιτάει. «Τι έγινε; Δε σε εντυπωσιάζουν τα καινούρια σου αδέλφια» συνέχισε ο νάνος. «Αυτό είναι το καλό με τη Φρουρά. Πετάς τη παλιά σου οικογένεια και παίρνεις μια ολοκαίνουρια» το αγόρι τον κοίταξε πήρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να λέει «Η Νυχτερινή Φρουρά προστατεύει το βασίλειο από...- » ο νάνος τον διέκοψε «Ναι ναι, από ξωτικά και καλικάτζαρους και όλα τα άλλα τέρατα για τα οποία σε προειδοποίησε η παραμάνα σου. Είσαι έξυπνο αγόρι, δε πιστεύεις σε αυτές τις ανοησίες» γύρισε πάλι στο βιβλίο του. «'Έχεις πάει ποτέ πέρα απ' το τείχος;» γύρισα προς τον νάνο. «Όχι» είπε σκεπτικός. «Για την ακρίβεια, αυτό είναι το βορειότερο που έχω πάει» 

«Εγώ έχω. Ζούσα εκεί. Πέρα από το τείχος αυτά που έχεις ακούσει στις ιστορίες και τα παραμύθια, ζωντανεύουν. Πλάσματα που νόμιζες πως ποτέ δεν θα συναντούσες, τα βλέπεις και τα ακούς κάθε μέρα.» Κοίταξα τριγύρω να σιγουρευτώ πως τα Crows με άκουγαν και συνέχισα «Νομίζετε πως θα είσαστε για πάντα ασφαλείς εδώ, πως το Τείχος θα τα σταματήσει. Πως θα μας σταματήσει» ένας από αυτούς με πλησίασε και στάθηκε από πάνω μου «Αυτό κάνει. Σταματάει εσάς τους αγροίκους εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Εσάς και ότι άλλο υπάρχει πέρα από αυτό.» σηκώθηκα και ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο «Δε ξέρετε τίποτα για μας» του είπα θυμωμένη. Τότε ο άντρας με τη μακριά κάπα ήρθε προς το μέρος μου «Ξέρουμε ήδη όσα χρειάζεται» μου είπε με χαμηλό τόνο και με κοίταξε με ένα αποφασιστικό βλέμμα. Δεν είπα τίποτα και ξαναγύρισα στη θέση μου.

Είχαν περάσει ώρες από τότε που με έφεραν εδώ, όμως δε σκόπευα να κοιμηθώ. Περίμενα μέχρι να έχουν αποκοιμηθεί όλοι, ύστερα θα έκανα τη κίνηση μου. Ο νάνος είχε ξυπνήσει και διάβαζε το βιβλίο του πίνοντας ταυτόχρονα κρασί, ενώ ο άντρας με την μακριά κάπα ήταν κι αυτός ξύπνιος. «Γιατί σε μαζέψανε εσένα;» ρώτησα τον νάνο. Δε φάνηκε να του διασπάται η προσοχή από τη δραστηριότητα του «Περαστικός είμαι. Ήθελα να θαυμάσω το Τείχος που όλοι μιλάνε γι αυτό.» ήπιε μια γουλιά απ' το κρασί του. «Ένα μάτσο πάγος είναι μόνο» είπα αδιάφορα, εκείνος χαμογέλασε λες και περίμενε αυτή την απάντηση. «Από πού έρχεσαι λοιπόν;» τον ρώτησα παρατηρώντας ξανά τα ρούχα του. Σήκωσε για λίγο το βλέμμα του «Από το Winterfell» σταμάτησα μόλις άκουσα αυτό το όνομα. Τον ξανακοίταξα «Από εκεί είσαι;» γέλασε σιγανά.
«Όχι όχι, σου φαίνομαι αλήθεια να είμαι από εδώ; Στο Winterfell πήγα για κάτι ε... οικογενειακά ζητήματα»
«Από πού είσαι τότε;» τον ξαναρώτησα «Μένω στο Kings Landing» έκανε μια μικρή παύση «είμαι ο Tyrrion Lannister» προσπάθησα να μην αντιδράσω μόλις άκουσα το όνομα του. Δεν ήθελα να καταλάβει τίποτα. «Ναι ναι, ξέρω κάνεις δε τρέφει μεγάλη συμπάθεια για εμάς» γέλασε πάλι, λίγο πιο δυνατά αυτή τη φορά. Γύρισα αλλού το βλέμμα μου «Πως θα μπορούσα να ξέρω εγώ; Ζω στην άλλη μεριά του Τείχους» του είπα αδιάφορα «Σωστά» συνέχισε «Κι εσένα, πώς να σε αποκαλώ;» ρώτησε κοιτώντας με στα μάτια «Alyssa» του είπα βιαστικά και γύρισα ξανά το βλέμμα μου αλλού. «Λοιπόν Alyssa, γιατί ήρθες από αυτή τη μεριά του Τείχους;» άλλαξε σελίδα στο βιβλίο. Το σκέφτηκα για λίγο. Δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να του το πω «Ήθελα... ήθελα να βρω κάποιον...» είπα τελικά. Σήκωσε τα μάτια του από το βιβλίο του «Να βρεις κάποιον; Εδώ;» κοίταξα προς το ποτάμι «Ναι. Αλλά τώρα δεν έχει σημασία» είπα κάπως απογοητευμένη. Παρατήρησα ότι το αγόρι είχε ξυπνήσει και μας κοιτούσε. Μόλις κατάλαβε ότι τον είδα κοίταξε γρήγορα αλλού. Εγώ ξάπλωσα πίσω στον κορμό, προσπαθώντας να βολευτώ, ενώ εκείνος σηκώθηκε και ήρθε δίπλα στη φωτιά, τρίβοντας τα χέρια του για να ζεσταθεί. Ο Tyrrion του πρόσφερε από το κρασί του. Εκείνος το πήρε και κατέβασε μερικές γουλιές. «Θα έδινα και σε σένα αλλά...» μου έδειξε τα χέρια μου που ήταν δεμένα. « Τίποτα δεν με εμποδίζει από το καλό κρασί» του είπα και το άρπαξα από τα χέρια του αγοριού. Εκείνος ξαφνιάστηκε αλλά δεν είπε τίποτα. «Αυτό είναι το πνεύμα!» είπε ο Tyrrion γελώντας, και με τα χέρια του χτύπησε παλαμάκια ενώ εγώ ένιωθα το κόκκινο υγρό να μου καίει ευχάριστα τον λαιμό.