A different song of Ice and Fire

The (L)only one

                                                                                                 1

It was freezing cold that night. So cold that I couldn't even feel my legs. Or at least that's what I told to Keera. She never liked this weather, but I was okay with it. Here in the north you either get used to cold or it becomes one of the reasons you die. The truth is, I never felt cold. Never in my entire life. I didn't even know how it was suppose to feel like. I never told anyone about it, there is no need to. Around here if they find out you are different, they kill you. And I feel different.

Keera sit by the fire and told me to bring more woods. She knew I wasn't afraid of the forest at night. Everyone in the village warned us to stay away from this place, especially at night. They've told us so many stories about people who went into the woods and never came back; just to frighten us. But to keep me away from the forest needed something more than just fairytales for little kids.

I sneaked out of the borders carefully; I had to be careful tonight. It was full moon.

"The lost child" they called me. They all though I was dead, but I was more alive than they would ever be.

~

Ήταν από τα πιο παγωμένα βράδια του χειμώνα μέχρι τώρα. Έκανε τόσο κρύο που δεν μπορούσα καν να αισθανθώ τα πόδια μου. Ή τουλάχιστον αυτό είπα στη Κίρα. Ποτέ δεν της άρεσε αυτός ο καιρός, εγώ από την άλλη θα μπορούσα να πω το είχα συνηθίσει. Εδώ στο βορρά είτε συνηθίζεις το κρύο ή γίνεται ένας από τους λόγους που μπορείς να πεθαίνεις. Και για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν ένιωσα κρύο. Δεν ήξερα καν πώς υποτίθεται ότι έπρεπε να αισθανθώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν για αυτό, κι ούτε υπάρχει λόγος να το κάνω. 
Εδώ, αν ανακαλύψουν ότι είσαι διαφορετικός, σε σκοτώνουν. Και η αλήθεια είναι πως νιώθω διαφορετική.
Η Κίρα πήγε και κάθισε δίπλα στη φωτιά και μου είπε να φέρω περισσότερα ξύλα για να μη σβήσει. Ήξερε ότι δεν φοβόμουν το δάσος τη νύχτα. Όλοι στο χωριό μας προειδοποιούσαν να μείνουμε μακριά από αυτό το μέρος, ειδικά όταν βραδιάζει. Μας έχουν πει τόσες πολλές ιστορίες για ανθρώπους που πήγαν στο δάσος και δεν επέστρεψαν ποτέ. Απλά για να μας τρομάξουν. Για να κρατήσουν εμένα μακριά από το δάσος χρειάζεται κάτι περισσότερο από απλά παραμύθια για μικρά παιδιά. Βγήκα από τα σύνορα αθόρυβα. Έπρεπε να είμαι προσεκτική απόψε. Είχε πανσέληνο.

"Το χαμένο παιδί" με έλεγαν. Όλοι τους νόμιζαν ότι ήμουν νεκρή, αλλά η αλήθεια είναι οτι, ήμουν πιο ζωντανή από ποτέ.