He Left Me • Louis Tomlinson

Chapter 8

*POV Niall* (jajaj die is dr ook nog x)

We staan met z'n allen verbaast naar de deur te kijken waar Julia net door naar buiten is gegaan.

'IDIOOT!' schreeuwt Liv opeens naar Louis. 'WEET JE WEL NIET WAT JE HEBT GEDAAN? ZE KAN HIER TOTAAL NIET TEGEN, JE HEBT HAAR FK PIJN GEDAAN SUKKEL!' zegt ze vol in zijn gezicht.

Louis doet eigenlijk vrij weinig, hij staart alleen voor zich uit. 'He boeit je ook gewoon echt niet he? Ze is weg nu, wie weet waar ze heen gaat!' zegt ze nu wat kalmer.

'W-waar gaat ze heen dan?' vraagt Harry stotterend.
'Ik heb echt geen flauw idee.' zegt Liv. 'Maar ik weet wel dat ze over een klein uurtje haar handbal wedstrijd heeft, en die mist ze echt bijna nooit, dus laten we daar maar vast heen gaan.'

Ik heb de hele tijd met grote ogen staan kijken. Ik weet niet waarom, maar ik had niet verwacht dat ze aan handbal deed. 'Nou laten we gaan dan!' roep ik en ik loop naar de deur. Gelukkig volgt de rest, anders was ik ook weer zo loner.

'Moet je niet eten meenemen? Net zoals altijd?' vraagt Liam verbaast. 'Neenee, Julia is veel belangrijker nu!' zeg ik .

'omg, JONGENS NIALL VIND JULIA BELANGRIJKER DAN ZIJN ETEN!' roept Liam. Sukkels, denk ik bij mezelf. Ik loop gewoon naar de auto en doe alsof er niets gebeurt is.💁

*POV Julia*

Ik ben er klaar mee. Serieus, dat hij nou echt serieus dat er nog een "wij" zou zijn? Ugh, ik moet mijn woede eruit gooien, dus ga ik maar naar mijn handbalwedstrijd.

Daar aangekomen loop ik naar de kleedkamer, en zie de rest van de meiden al zitten.

'Heei Gurlss, klaar om te winnen?' zeg ik als ik binnen kom. 'Hooihooi Juul, ga je snel omkleden, je staat cirkel, we gaan zo beginnen.' zegt de coach.

'I'm ready!' zeg ik als ik klaar ben. (Duh) We lopen naar het veld. Er is aardig wat publiek. Als onze yel is gedaan gaat iedereen klappen, we gaan klaar staan en dan begint de wedstrijd.

We staan nu in de verdediging, ik zie de 1D boys en de meiden in mij ooghoeken zien binnenlopen, maar ik trek me er niks van aan.
Er loopt een meisje, 15 cm groter als ik ofso, op me af en probeert er langs te gaan me een schijnbeweging. Ik pak haar vast en klem zo strak mogelijk mijn armen om haar en de bal. Zij zet veel kracht, maar ik ook en na een tijdje fluit de scheids, ik heb gewonnen , ze hebben nu een vrije bal.

Wij hebben nu een aanval, ik sta cirkel. Ik ren heen en weer, en die meid rent achter me aan maar ze word steeds meer moe. Na een tijdje start ik in, krijg de bal, draai, spring en gooi kijhard in de lage linker hoek.
Er word gefloten en geschreeuwd, ik heb een enorme big smile op m'n gezicht.

'Lekker Juul.' zegt Lisa, ze staat midden opbouw, dat is naast mij in de verdediging.

Een paar minuten later word er afgefloten, we hebben 25-14 gewonnen. We geven elkaar een knuffel en gaan naar de kleedkamer om te douchen.

*POV Louis*

Julia is bezig me haar handbal wedstrijd, ze doe het zo goed. Ik ben zo ongelofelijk trots op haar.
Opeens zie ik een of ander klein zwart vlekje op haar linkerpols, het zal waarschijnlijk geen vlekje zijn maar ik kan het vanaf deze afstand ook niet zien.

Ze heef net heel mooi gescoord, ik heb de longen uit mijn lijf geschreeuwd, het enige wat ze terug deed is me afkeurend aankijken. Ik heb daarna maar niets meer gedaan, dan zal ze vast nog bozer worden, zo'n doorzetter is ze wel.