His beautiful mate

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3
Jenna p.o.v

Hij kijkt me verward aan. Ik kijk hem bang aan. Lang, geen grammetje vet te bekennen, alleen massaal spieren. Fuck, hij is de Alpha -Mike.

'Ben jij die rogue?' Vraagt hij. 'Mijn naam is Jenna.' Zeg ik fronsend. 'Laten we niet bijdehand gaan doen, schatje.' Zegt hij tegen me en richt zich tot de wachters die aankomen rennen. Ik verwacht een hele speech, maar hij knikt alleen en ze buigen hun hoofd, waarna ze weglopen.

Vanaf de grond kijk ik hem aan. De verhalen die ik over hem heb gehoord, zijn vaak niet positief. Hij zal zijn macht gebruiken om alles voor elkaar te krijgen en het zal altijd lukken. Nu begrijp ik waarom, deze man heeft een Alpha uitstraling van jewelste.

Ik verander terug en kijk hem afwachtend aan. Mike hurkt voor me neer en kijkt me aan. 'Vertel is, prinses, waar kom je vandaan?' Vraagt hij. Stil kijk ik hem aan. Niet omdat ik bang ben, maar omdat ik simpelweg niet weet wat ik hiervan moet vinden. Zijn ogen staan bezorgd, maar zijn houding is een echte Alpha-houding. Dominant en sterk. 'Ben je je tong verloren?' Vraagt hij met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij staat op en steekt zijn hand naar me uit. Ik kijk alleen maar naar zijn hand en dan weer naar hem. 'Ik kan zelf wel opstaan.' Zeg ik en sta op. Mike wilt zijn mond opentrekken om wat te zeggen, maar ik zie iemand in de deuropening staan.

'Wie is dat?' Mike draait zich om naar een man, waarschijnlijk iets jonger dan hem, waarvan de geur me heel bekend voor komt.

'Max?' Vraagt Mike. De man, die blijkbaar Max heet loopt naar hem toe. Ik herken hem als de beta, die ik eerder ben tegengekomen. 'Is dat die rogue?' Vraagt hij en wijst naar mij. Ik grom gefrustreerd naar Max. 'De rogue heeft een naam.' Zeg ik geïrriteerd. Max ontbloot zijn tanden naar me en wilt op me aflopen,  maar Mike gaat direct voor me staan.

'Waag het haar met één vinger aan te raken.' Gromt Mike gevaarlijk. Max kijkt hem verward aan. 'Wat? Ze is een rogue!' Roept hij uit. Mike laat een luide, dierlijke grom horen en Max krimpt in elkaar. 'Je kan haar binnenkort met Luna aanspreken, dus je toont respect.' Ik slik geschrokken, door de kracht van zijn stem. Ik zal niet in Max zijn schoenen willen staan. Max buigt zijn hoofd, als teken van respect. 'Zeg de vergadering af. Ik bel de Luna binnenkort wel op.' Zegt Mike. Max knikt en loopt snel naar binnen.

'Mike, het is...-' Mike draait zich naar me om. 'Hoe weet je mijn naam?' Vraagt hij fel. Ik bijt om mijn lip. Nou Mike, ik heb verhalen over je gehoord. Verhalen waarin je complete familie's en roedels hebt afgemaakt die je ook maar een beetje irriteerde. Nee, nee. Dat kan ik natuurlijk moeilijk zeggen.

'Ik heb verhalen gehoord.' Zeg ik zacht. Jezus Jenna, praat gewoon normaal. Zeg ik tegen mezelf. 'Wat voor verhalen?' Vraagt hij en gaat meer voor me staan. 'Gewoon. Verhalen.' Zeg ik. Ik wil geen ruzie of discussie met hem. 'Wat voor verhalen, Jenna?' Zegt hij feller en pakt mijn arm vast. Niet hard, maar net genoeg om indruk op iemand te kunnen maken. Maar helaas voor hem, ben ik niet die iemand.

Ik ruk me in een snelle beweging los. 'Verhalen, Mike. Jij kreeg waarschijnlijk verhalen over rogue's te horen. Ik kreeg verhalen over The Black Moon te horen toen ik opzoek was naar een roedel.' Zeg ik, even fel terug. Mike lijkt bijna verbaasd, omdat ik me lostrok. Hij kijkt me even aan en ik kijk naar hem.

Hardhandig pakt hij mijn polsen in een flits beet en drukt ze boven mijn hoofd, tegen de muur van het huis aan. 'Moet je even goed naar me luisteren, ik denk niet dat jij dit helemaal snapt. Als ik je wat vraag, geef je antwoord.' Zegt hij en kijkt me met zwarte ogen aan. Deze man is echt te snel op te fokken...

Ik probeer m'n polsen los te trekken, maar Mike verslapt zijn greep geen moment. 'Laat me los.' Sis ik naar hem. Mike schudt alleen maar zijn hoofd. Ik ontbloot mijn lange hoektanden en mijn ogen worden zwart. Hard grom ik en hap een keer richting zijn gezicht. Mike doet zijn hoofd snel naar achter en begint te lachen, zonder me los te laten. 'Zo zo, een beetje te lang tussen de wolven gewoond, prinses?' Vraagt hij met een grijns.

Mijn zwarte ogen verdwijnen en ik kijk hem verbaasd aan. 'Hoe weet je dat?' Vraag ik. 'Je bent duidelijk geboren als wolf, of niet?' Vraagt hij. Ik knik langzaam. Als jonge wolf, ben ik gebeten door een weerwolf. Toen ik "menselijker" werd en op twee benen kon staan, kwam ik een weerwolven roedel tegen, die me heeft geholpen met het menselijk zijn. Des te ouder ik werd, des te meer spanning in de roedel kwam. Er was een nieuwe Alpha en Luna, die de liefdevolle roedel, volledig had veranderd naar een koude plek. Ik ben weggegaan, met het idee dat ik zo een nieuwe roedel had gevonden. Niet dus.

'Hoe weet je dat?' Vraag ik verward. Mike kijkt even in mijn ogen. 'Ik weet het niet. Je hebt wat... dierlijks in je ogen. Iets wat alleen weerwolven hebben die als wolf zijn geboren.' Ik besef me nu pas, dat hij nog steeds mijn polsen vast heeft. 'Mike, laat me los.' Mike grinnikt. 'Daarnaast heb je ook sterk het gevoel elke keer opnieuw je plaatst in de rangorde te moeten bepalen. Je probeert jezelf sterk te houden, omdat je het anders niet in een wolvenroedel overleefd.' Zegt hij en laat me los. Ik wrijf over mijn polsen.

Typisch een Alpha, hij kan je lezen als een boek. Telkens gefocust op je ogen, je houding en je geur en andere dingen waaraan hij je zal kunnen herkennen en je kan plaatsen.

Max staat weer in de deuropening. Ik kijk hem aan, niet wetend welke houding ik zal moeten geven. Hij loopt naar me toe en geeft me een hand. 'Max. Ik ben de beta van Mike... Sorry van daarnet.' Zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Maakt niet uit.' Zeg ik en bijt op mijn lip. Max kijkt Mike aan, die zijn tanden naar hem ontbloot, waardoor ik frons. 'Iedereen is weg. Jullie kunnen naar binnen. Alleen Mandy is er nog.' Zegt Max. Mike knikt en Max loopt direct weg, de grote tuin uit.

'Kom, het huis is leeg, alleen de bediende, Mandy, is er nog.' Zegt hij en trekt me mee het... huis binnen? Ik kijk verbaasd naar de gang. 'Wacht? Dit is je huis?' Vraag ik verbaasd en kijk naar de grote kroonluchter, die aan het hoge plafond hangt. Mike knikt. Ik kijk hem met grote ogen aan. 'Je woont hier alleen?' Mike knikt opnieuw. Ik kijk naar boven toe. 'Hier past je hele roedel in!' Roep ik uit. Mike grinnikt bescheiden en haalt zijn hand door zijn haar. 'Kom.' zegt hij en knikt naar een deur. Ik loop achter hem aan en we staan in een ruime woonkamer, die erg modern en strak is ingericht.

Het is zo anders hoe ik het zal inrichten. Ik zal alles kleurrijk en vooral knus maken, wat nogal moeilijk gaat als je zo'n groot huis hebt. Maar om heel eerlijk te zijn, heb ik liever een bos. Ik haat het om tussen vier muren te zitten.

'Het is zo netjes.' Zeg ik en laat mijn hand over de zwarte leren bank gaan. Mike grinnikt. 'Daarvoor heb ik dus een schoonmaakster.' Grijnst hij. Ik knik en loop de woonkamer door, terwijl Mike elke beweging van mij volgt.

Mike ploft een minuutje later neer op de bank. 'Dus, vertel.' Ik kijk hem aan. 'Waar kom je vandaan?'