His beautiful mate

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 20
Jenna p.o.v

Ik zie de switch in zijn ogen. Zijn normaal glanzende ogen, zijn helemaal zwart en staan gevoelloos. 'Mike!' Huil ik en zet mijn nagels hard in zijn arm. Hij lijkt het nauwelijks te voelen.

Ik moet iets doen.

Ik neem een sprong op Mike, in mijn wolfvorm. Grommend rollen we over de grond en ik kom bovenop hem terecht. 'Mike! Stop!' Snik ik boos. Hij kijkt me aan, terwijl ik als wolf bovenop hem sta. Hij gromt gefrustreerd en sluit zijn ogen, die weer terug gaan naar hun normale kleur. Ik zucht opgelucht en ga van hem af. Mike staat ook op en kijkt me aan. 'Hij krijgt drie minuten om van m'n territorium af te gaan. Als ik hem ergens vindt, is hij van mij. Begrepen?' Gromt hij en kijkt me doordringend aan. Ik knik snel.

In een hoog tempo ren ik terug naar Kyle, die bebloed op de grond ligt. 'Kyle, sta op!' Sis ik. Ik kijk naar zijn ogen, zijn gevoel staat weer aan, door het vele bloedverlies. 'Sta op verdomme! Mike maakt je anders af!' Roep ik en verander terug.

Hij is mijn enige familielid die ik nog ken. Als hij nu niet gaat, ben ik hem kwijt. Kyle staat wankelt op, maar het boeit me niet. Hij wilde ons allemaal vermoorden. Ik hoor Mike zacht grommen, terwijl die toekijkt hoe ik Kyle omhoog probeer te helpen. Ik hoor hem dan een luide grom slaan en Kyle spits direct zijn oren. 'Kyle ren!' Roep ik. Kyle schiet omhoog en kijkt me even aan. 'Sorry Jen...' Zegt hij zacht, waarna hij met zijn laatste kracht weg schiet.

~~~

'Jenna?' Mike loopt de slaapkamer in. Ik sta voor het balkon en kijk naar buiten, waar de lichte sterren afsteken tegen de donkerblauw, bijna zwarte lucht. Ik draai me om en zie Mike binnen komen lopen, zwakjes glimlach ik en kijk weer naar buiten. 'Waarom kom je niet beneden zitten?' Vraagt hij en trekt me zachtjes aan m'n heupen tegen hem aan, zodat ik met mijn rug tegen hem aansta. Ik haal mijn schouders op. 'Ik wou even nadenken over alles.' Zeg ik zacht. 'Wat is alles?' Vraagt hij. 'Over Kyle.' Vertel ik.

'Ik heb uitgezocht waar Kyle verbleef voordat hij hier naartoe kwam.' Ik draai me naar Mike om. 'En ik ben er daarnet met wat andere naartoe gegaan.' Legt hij uit en geef me een klein boekje, met een harde kaft. 'Ik heb een stukje gelezen, het is van Kyle.' Zegt Mike en gaat op het bed zitten. Ik kijk naar het boekje en laat m'n vingers erover heen glijden. Dan ga ik naast Mike zitten en sla het op. Ik blader wat verder, er staat van alles in. Tekeningen, notities, een soort dagboek stukjes, die hij heeft geschreven. Op een van de laatste bladzijdes, stop ik met bladeren.

Er staat een foto van een blond meisje in, die tegen een wolf aanligt. Die wolf is Kyle. 'Wie is dat?' Mike kijkt naar de foto. 'Dat is het meisje die Max had vermoord, toen ze ons territorium opkwamen. Valerie heette ze volgens mij.' Zegt Mike en bekijkt de foto. Ik knik langzaam en sla de bladzijde om.

Vandaag is de dag dat ik mijn gevoel uit ga zetten. Of het goed voelt? Nee. Ik ben bang de controle kwijt te raken, maar ergens is dat gevoel bevrijdend. De reden waarom is alleen iets minder. Samen met Yasmin en Xavier gaan we opzoek naar Max, de beta van Mike. Ze willen als wraak hem vermoorden. Toen ik zei dat ik dat niet ging doen, zeiden ze dat ik het dan maar zelf uit moest zoeken. Zoals iedereen weet, red je het als wolf niet alleen. Roedels in de omgeving zijn niet accepterend naar rogue's en er is geen mogelijkheid dat ik nog bij Mike en Jenna terecht kan.

En daar geef ik ze groot gelijk in.

Ik zet mijn gevoel uit, hopend dat alles makkelijker gaat. Yasmine zei daarnet tegen me dat ik iedereen, die ook maar enigszins in de weg zal staan, moet afmaken. "Wat nou als dat Jenna is?" Had ik gevraagd. Yasmine fronste. "Jenna valt ook onder het begrip iedereen." Toen ik naar haar gromde, had ze gezegd dat Jenna niet eens m'n echte zus voor me kon zijn. "Je kent haar nauwelijks! Zie haar maar gewoon als een vreemde, dat is het beste voor iedereen, Kyle.' Daarna was ze de kamer uitgelopen, had ik wat nagedacht en nu ben ik aan het schrijven. Als ik mijn gevoel niet uitzet, weet ik zeker dat ik dit niet kan. Ik kan niemand vermoorden, niet om deze reden tenminste.

Ik hoop maar daar Jenna erbuiten blijft.

Ik sla de bladzijde om, maar hij heeft niks meer geschreven. Ik blader nog meer, maar vind echt niks meer. 'Wat? Is dit het?' Vraag ik gefrustreerd en kijk Mike aan. Hij knikt. 'Hij had je vermoord, Jen.' Ik ben even stil. Mijn eigen broer had me bijna vermoord.

Mijn eigen broer, had me bijna vermoord.

Mike trekt me tegen zich aan en draait geruststellend cirkels over mijn rug. Ik bijt op mijn onderlip om niet te huilen. Mike drukt een kus op mijn haar. 'Jij hebt niks verkeerd gedaan. Je hebt hem een kans gegeven om hier te wonen, om een thuis te hebben bij zijn zus.' Zegt hij rustig en zacht. 'Hij heeft zelf die keuze gemaakt.' Zegt hij en drukt opnieuw een kus op mijn haar. 'Jij bent een goede zus geweest, Jen.'

Ik sluit mijn ogen, terwijl Mike cirkels op mijn rug blijft draaien. Ik adem rustig in en weer uit.

Je bent een goede zus geweest, Jen. Herhaal ik zachtjes in mijn hoofd, tot ik in slaap val, met Kyle's gehuil van zijn wolf op de achtergrond.