Mama Oumaima

Hoofdstuk 2 // Teveel tranen gelaten

Perspectief Oumaima,

Ik open de deuren van de zaal. Ik ben net klaar met mijn rechtzaak. Ik heb mijn cliënt goed geholpen en loop dus tevreden naar buiten. Ik doe mijn toga uit (kleding wat een advocaat draagt) en hang hem op bij de andere toga's. Ik pak mijn spullen en loop naar mijn matte zwarte Audi Q7. Ik glimlach tevreden, alhamdulilah. Ik ben gelukkig en blij met alles wat ik heb. Als ik in mijn auto zit leg ik mijn tas naast me. Ik doe mijn zonnebril op en start de auto.

Mijn vrolijke bui van net verdwijnt gelijk en maakt plaats voor angst. Niemand die het zit, niemand die het kan zien. Want eigenlijk leef ik elke dag met angst. Dezelfde angst van gister, eergister en elke dag eigenlijk. Ik rijd richting het UMC ziekenhuis en dit doe ik niets voor niets. Mijn man. Mijn lieve lieve Yassin. Een traan loopt langs mijn wang langzaam naar beneden. De tweede volgt hem algauw. De 3e,4e en voor ik het weet stromen al mijn tranen naar beneden. Waarom moeten zulke dingen gebeuren? Waarom Ya Allah. Een stemmetje in mijn hoofd zegt El mekteb. Tuurlijk is het EL mektab, alles staat voor ons voorgeschreven, maar het doet pijn verschrikkelijk veel pijn.

Ik parkeer mijn auto, en doe mijn spiegelklepje open. Ik doe mijn zonnebril af en bekijk me zelf goed in de spiegel. Ik veeg mijn tranen ruw weg en doe mijn haar in een rommelige knot, want ja wat heeft het nog nut.

Ik loop het ziekenhuis binnen en zucht diep. 'Alhamdulilah' fluister ik zachtjes.
Ik loop naar de lift waar ik deze maand misschien al 97 keer in ben gestapt. Ik druk op verdieping 7. Ik zit ver met mijn gedachte tot ik het belletje van de lift hoor. Dat belletje he... Oefff geen woorden voor.

Ik klop voorzichtig op de deur. Iets wat ik altijd doe. Ik wil hem liever niet wakker maken of laten schrikken waar hij een hartverzakking aan overhoud. Ik kijk door het raampje en zie hem zielig naar buiten kijken. Ik hoor gewoon hoe mijn hart langzaam breekt. Eerst door de helft en uiteindelijk in 1 miljoen onherstelbare stukjes.

Ik loop rustig naar binnen en probeer niet te huilen. Ik wil gewoon niet huilen ik heb genoeg gejankt klaar punt. Ik loop naar hem toe en geef hem een kus op zijn hoofd. 'Hee' komt er gebroken uit zijn mond. Ik glimlach zwakjes naar hem. Ik ga op het randje van het bed zitten en ga met mijn handen door zijn haren. 'Hoe voel je je?' vraag ik. 'Ik voel me goed'. Ik knik.

We kletsen samen nog wat en hij trek me meer naar zich toe. Hij kijkt diep in mijn ogen.

' beloof me dat je niet teveel tranen om mij laat als het afgelopen is?'.

Huh wat zegt hij allemaal. Niks afgelopen, er komt een dag dat hij samen met mij hand in hand naar buiten loopt.

' hoe bedoel je, je word gewoon beter dat weet ik zeker yassin' zei ik. '

Oumaima prinses luister, Allah wacht op mij, hij wilt mij ontmoeten. Moet ik daar tegen opkijken? Nee. Ik zal het daar beter hebben dan ooit. Ik wil alleen dat je een paar brieven aan Nour geeft. Als ze volwassen is en gaat trouwen. Belooft?' zei yassin.
Ik knikte. 'Belooft' antwoordde ik.

Ik besloot naar huis te gaan om het eten voor te bereiden en om Nour weer te zien. 'Habibi, ik ga eten koken en de kleine halen. Straks kom ik weer met wat eten. Oke?'. ' isgoed, pas je op en rijd veilig tot straks Insha Allah'.

Ik reed de oprit op. En typte het wachtwoord van het hek in. Niet veel later ging hij open en parkeerde ik voor het huis. Het Grote huis. Ik pakte mijn spullen uit de auto en liep naar de deur. Voor ik de deur zelf kon openen werd hij al open gedaan door lamyae. Ze is de oppas voor Nour en doet af en toe ook wat klusjes in het huis. Ik gaf haar een knuffel en ze fluisterde in mijn oor dat alles goed komt. Mijn prinses kwam al snel aanrennen met alleen een rompertje aan. Ik gaf haar een dikke kus en deed mijn schoenen uit.

Ik plofte neer op de bank en nam Nour op mijn schoot. 'Heb je mama gemist lieverd'. Ze knikte wild en babbelde iets wat op een ja moest lijken. Ik tilde haar op en liep met haar naar boven. 'Is een beetje koud he, wou deze boefje geen kleertjes aan, stouterd' . Ze glimlachte lief naar me.

Ik liep haar roze prinsessen kamer binnen en legde haar op der commode (waar ze baby's op omkleden). Ik pakte uit haar kastje een roze Addida's trainingspak en deed die voor haar om. Ik deed haar UGGS pantoffels nog om en kamde haar zachte baby haartjes. Ze waren nog niet zo lang dus kon ik er weinig mee. Ik gaf haar een kus in der haren en liet een traan op haar gezichtje vallen. Ze keek me geschrokken aan. 'Mamaaa... J..jui..juilen' vroeg ze me. Ik schudde mijn hoofd en veegde mijn traantjes weg. Ik pakte haar weer op en liep weer naar beneden. Ik legte haar in haar lig stoel en zette haar voor de tv. Ik zette Woezel en Pip aan en liep naar de keuken.

'Lamyae' riep ik. Ze kwam al snel aangerend en vroeg wat er was. 'Eet je mee'. "Als jij dat wilt dan eet ik mee" zei ze. Ik pakte een kookboek die op het kook eiland lag. Wat zou ik vandaag eens maken... Ik besloot het simpel te houden en maakte pasta met garnalen. Iets wat Yassin heerlijk vindt. Toen het helemaal gekookt was pakte ik een kom met deksel en wat bestek uit de la. Ik vulde hem vol en deed hem in een tasje. Zou ik eerst naar yassin gaan of eerst eten...?

We zaten met z'n alle aan tafel. Nouja alle? Nour,Lamyae en ik. Ik vertelde lamyae over mijn dag en de rechtzaak. Ik zag dat Nour aan het spelen was met haar eten. Ik keek haar boos aan. 'Papa toe' zei ze. Mijn blik veranderde gelijk. Ze heeft gelijk het is al half 5. Ik ruimde snel de tafel af en waste af, dit allemaal met lamyae's hulp natuurlijk.

Ik deed Nour haar Para jumper jas aan en Adidas schoentjes. Ik deed haar in haar autostoel en reed richting het ziekenhuis. Plingg... Ging weer het belletje van de lift. Ik deed mijn hand om die van Nour en hield haar stevig vast. Ik keek door het raampje en zag dat zijn broer er was. Ik liep naar binnen en Nour rende gelijk naar Yassin. Ik begroette zijn broer netjes. Ik zette zijn bed omhoog en zette het eten klaar. Ik pakte een doekje en maakte zijn handen ermee schoon. 'Bismillah' zei hij en begon te eten. We kletsen nog wat en moesten lachen om Nour die allemaal rare dans pasjes aan het doen was op K3. Het voelde alsof alles weer goed kon komen maar dat moment werd verstoord.

Yassin verslikte zich in een garnaal en liep rood aan. Ik raakte in paniek en drukte snel op de rode knop. Ik duwde zijn rug naar voren en ging achter hem staan en probeerde het propje er uit te halen door mijn handen op zijn borst te leggen en te duwen. 'Allah, help mij alsjeblieft. Sta mij bij' riep ik hysterisch. Hij werd meegenomen naar een andere kamer en ik mocht niet mee. Met Nour in mijn handen probeerde ik naar binnen te gaan. ' laat me naar binnen, het is mijn man!' Schreeuwde ik.

Wordt vervolgd...