The bully who fell for his victim. ~ Justin Bieber. [Nederlands] [Afgelopen]

Justin Bieber.

"Zal ik je helpen opruimen, Pattie?" Hoorde ik haar vragen nadat we klaar waren.

"Oh nee hoor schat, dat hoeft niet! Uh, misschien kan Justin je een beetje rondleiden." Ik zag haar schrikken en ze keek mijn kant op, de angst in haar ogen. Was ze zo bang voor me?  

"Uh, o-okay." Zei ze en liep een klein stukje naar me toe. Ik draaide me om, liep de trap op en hoorde haar achter me aan lopen. 

Ik liep naar mijn kamer en maakte een gebaar richting mijn bed. Ze snapte het meteen en ging zitten. Haar handen trilden. Ik ging voor haar staan en ze bedekte meteen haar gezicht met haar handen. Ik ging naast haar zitten.  

 "Ik ga je niet slaan, ik wil alleen met je praten." Ze haalde haar handen van haar gezicht en ging een eindje van me verder weg zitten. Wow, ik wist niet dat ze zo bang was.

 "Is het waar wat iedereen heeft gezegd?" Ze leek een beetje verbaasd.

 "Wat bedoel je?"

 "Dat jij iedereen hebt verteld dat Selena een bitch en hoer is en dat je wil dat ze dood gaat enzo? En dat het mijn schuld is dat mijn ouders gescheiden zijn?" Haar mond viel open.

 "W-wat? Nee! Ik zou niet durven zo over iemand te praten. Ik ken haar niet eens! Ze praat zo over MIJ, maar niet andersom. En ik heb je moeder nooit over een scheiding horen praten. Is dat de reden dat iedereen me haat?"

 Tranen begonnen in haar ogen op te wellen.

 Ik was zo verbaasd.  

 Heeft Selena tegen me gelogen?

 Heb ik haar geloofd, terwijl ik de waarheid niet eens wist?

 Heb ik Marit pijn gedaan, zonder reden?

 Was ik de reden dat Marit gepest werd?

 Miljoenen vragen gingen door mijn hoofd.

 "Dus... jij bedoelt, dat Selena alles heeft verzonnen?" Ze knikte en beet op haar onderlip. Haar ogen vol tranen.

 "I-. Ik weet niet wat ik moet zeggen..." Zei ik terwijl ik mijn hand door mijn haar haalde.

 "I- Ik wist niet- I-." Ik wist op dat moment geen woorden te vinden, mijn keel voelde droog.

 Ze keek omhoog en ik zag haar tranen over haar wangen rollen. Ik voelde me zo slecht, ik voelde me vreselijk, afschuwelijk. Ik aarzelde geen moment en knuffelde haar dicht tegen me aan. Ze legde haar hoofd op mijn schouder en hield me stevig vast.

 "Het spijt me zo. Het spijt me zo, zo, zo, zo erg. Ik wist niet dat het een leugen was. Ik zal je niet meer pijn doen, oké? Het spijt me zo." Fluisterde ik in haar oor.

 Tranen sprongen in mijn ogen. Ik liet haar los en ze ging rechtop zitten en keek me aan. Ik veegde haar tranen weg.

 "Het spijt me, voor alles wat ik heb gezegd. Je bent niet waardeloos. Je bent geliefd, aardig en heel erg mooi. Laat niemand je anders wijs makenm, oké? Gosh, het spijt me." Zei ik terwijl ik mijn eigen tranen probeerde te stoppen.

 Ze keek me diep in mijn ogen aan. Ik pakte haar hoofd voorzichting in mijn handen. Ik weet niet wat in me opkwam...

 Maar ik kuste haar.

 Ze was verrast, maar zoende me terug na een paar seconden en sloeg haar armen om mijn nek. Mijn handen gingen naar beneden en ik pakte haar bij haar heupen, zodat we nog dichterbij elkaar waren.

 Haar lippen voelde zo zacht, bijna magisch. De kus voelde zo gepassioneerd.

 Ik voelde een soort vlinders, iets wat ik nooit eerder heb gevoeld.

 Ik wou dat het moment nooit stopte, maar ze nam wat afstand. We probeerden weer op adem te komen, onze voorhoofden rustend tegen elkaar aan.

 Ik keek in haar prachtige, blauwe ogen. We zeiden eerst niks. Even dat moment laten bezinken. Ik veegde wat laatste tranen van haar wangen.

 "Voelde jij dat... ook?" Vroeg ik haar. Ze knikte.

 "Dat was mijn eerste kus." Mompelde ze en keek naar beneden, blozend.

 Ik glimlachte en knuffelde haar nog een keer en kuste haar voorhoofd.

 "Ik zal alles goed maken, oké? Ik zal niemand je pijn laten doen, nooit meer." Ik voelde haar hoofd zachtjes knikken en we bleven in die positie voor een poosje.