The bully who fell for his victim. ~ Justin Bieber. [Nederlands] [Afgelopen]

Justin Bieber / Marit McAdams.

Zou het kunnen?

Degene die ik het meest heb pijn gedaan, is degene waar ik verliefd op ben?

Alles waar ik naar zocht... was recht voor me?

Hoe kon ze mij vergeven na alles wat ik haar heb aangedaan?

"Ik wil het goedmaken." Ze keek in mijn ogen en opende haar mond om wat te zeggen.

"Shh." Ik drukte mijn vinger zachtjes op haar lippen.

"Laat me het goedmaken. Laat me je overal naar toe nemen wat je leuk vindt, laat me je dingen kopen die je leuk vindt, het boeit me niet. Ik wil je blij zien vanaf nu, oké?" Ze lachte een beetje en knikte.

Hoe kon ik in hemelsnaam zo'n schattig, lief meisje als haar pijn doen? Ik had er zo veel spijt van. 

Ik zag dat je heer telefoon pakte en wat begon te typen.

"Wat doe je?"

"Niks." Mompelde ze, glimlachend naar haar telefoon.

Marit's POV

Ik pakte mijn telefoon en poste een tweet;

'@xoxMarit: Everything finally falls into place. I feel great. More than I ever did before.'

En ik drukte op 'Tweet'.

"Niks." Antwoordde ik toen Justin me vroeg wat ik aan het doen was. Ik stopte mijn telefoon weg en zag hem weer naar me kijken. Hij zag dat ik naar hem keek en keek de andere kant op, blozend. Ik lachte. 

Toen, klopte er iemand op de deur.

"Hey kids. Ik zie dat jullie het goed kunnen vinden?" We keken elkaar een en glimlachten.

"Marit?" Ik keek Pattie haar kant op.

"Je moeder wil graag naar huis toe." Ik keek naar mijn horloge, het was al half 10.

"Oh oké. Ik kom eraan." Ze glimlachte en liep alvast naar beneden.

Ik zuchtte en stond op en fixte mijn jurk. Hij stond ook op en knuffelde me.

"Wil je morgen wat doen?" Ik knikte en gaf een kus op zijn wang.

"Doei Justin."

"Doei." Zei hij en ik liep naar beneden, mijn moeder was al afscheid aan het nemen van Pattie and Jeremy.

Ik liep naar Pattie toe om haar een knuffel te geven.

"Bedankt voor het eten. Het was erg lekker."

"Aww, graag gedaan lieverd. Je bent altijd welkom hier." Ik glimlachte en liep naar Jeremy. Ook al hebben we elkaar pas een paar uur geleden ontmoet, gaf hij me alsnog een knuffel.

"Het was leuk je te ontmoeten."

"Het was ook leuk u te ontmoeten." Zei ik en was klaar om te gaan.

Opeens hoorde we gegiechel van de trap komen. Draaide me om en zag de kinderen van de trap kruipen.

"Moeten jullie niet slapen nu?" Ze giegelden weer en ik zag Jazzy naar me toe rennen, dus ik bukte tot ik even groot als haar was.

"Ga je weg?" Vroeg ze met een verdrietige blik.

"Ja, sorry. Maar misschien ben ik er morgen weer." She smiled.

"Yay!" Ze prong wat rond en knuffelde me, waardoor ze me bijna omver duwde. Ik lachte en knuffelde haar.

"Doei."

"Doei Jazzy." Ze liep me los en rende wat rond met Jaxon.

En nogmaals: Oh, wat hou ik toch van kleine kinderen.