Nobody knows (1D fanfiction)

Hoofdstuk 23: Ontkomen

Pov Harry

Alexis heeft het echt naar haar zin gehad in het theater. Ze was weer even gewoon vrolijk zonder aan die Roy te moeten denken. Ook al was ik in het begin bang dat we haar niet aan zouden kunnen, ik ben nu heel blij dat we voor haar gekozen hebben. Ik ben blij dat Louis me over heeft kunnen halen. Alexis is een geweldig kind en verdient het gewoon om een veilig thuis te hebben. Nu alleen hopen dat ze die Roy snel oppakken, dat zou voor Alexis een hele hoop rust geven.

We zijn net thuis aangekomen en zitten allemaal op de bank, Alex en Fenna zijn ook even binnengekomen. Zij hebben Lisa en Chris net afgewisseld. Alexis zit een beetje zenuwachtig heen en weer te schuiven op de bank. Alex heeft het ook door en vraagt: "Alexis, is er iets aan de hand?" in eerste instantie schud ze haar hoofd, maar dan knikt ze toch twijfelachtig. "Als er iets is moet je het wel gewoon zeggen, hoor." Zeg ik tegen haar. Ze denkt even na en zegt dan: "Tijdens de voorstelling rende Lisa en Chris ineens de zaal uit en toen we terug naar huis gingen moesten we ineens de achter uitgang nemen. Waarom moest dat?" Ik zie Fenna en Alex even naar elkaar kijken, ook ik ben nu benieuwt wat er aan de hand is. Dan legt Alex uit: "Je had weer een bedreiging ontvangen en de beveiliging van het theater had een man gespot die aan het signalement voldeed. Zij zijn toen meteen naar buiten gegaan, maar op dat moment rende hij weg. Andere politieagenten zijn nog achter hem aangegaan, maar hij is ontkomen." Ik kan daar zo kwaad om worden, niet op de politieagenten ofzo, maar gewoon op die gast. Ik wil dat hij gepakt wordt, ik kan er zo slecht tegen dat hij ons steeds een stapje voor is. Alexis staart alleen maar naar de grond, maar ik zie de tranen in haar ogen staan. "Alexis, kijk me eens aan." Zegt Fenna. Alexis kijkt Fenna aan en Fenna gaat verder: "Niet vergeten wat we hebben gezegd, we stoppen niet tot we hem te pakken hebben. Oké?" Alexis knikt, maar volgens mij heeft ze er geen vertrouwen meer in.

Nadat we nog even gepraat hebben met Alex en Fenna, gaan ze weer weg. Alexis heeft al die tijd met betraande ogen voor zich uit zitten staren. Als ik haar een knuffel wil geven, schrik ze zo erg dat ze meteen opspringt en weg probeert te komen. Ik ben zo verbaast en geschrokken van haar reactie dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Gelukkig, pakt Niall snel haar arm vast en zegt: "Rustig, het is Harry maar." Ze kijkt even verbaast om zich heen en mompelt dan iets onverstaanbaar. "Ik snap het ook wel, Harry is behoorlijk eng." Zegt Isa met een grote grijns op haar gezicht. Alexis moet even lachen en ik kijk Isa nep-boos aan. Alexis gaat weer naast me zitten en zegt dan: "Sorry, ik schrok gewoon."

"Wat vonden jullie het leukst aan vandaag?" Vraag ik aan Alexis en Isa. Isa antwoord: "De voorstelling zelf was erg leuk, maar het leukst was toch wel toen Alexis dat bezweette pak van het beest aandeed." Alexis geeft haar een duw en zegt: "Jij bent echt gemeen. Pas maar op, anders duw ik je, de volgende keer dat je bij me in bed komt slapen, uit het bed hoor." Ze beginnen allebei te lachen en dan gaat Alexis verder: "Ik vond alles leuk, het was echt geweldig."