Nobody knows (1D fanfiction)

Hoofdstuk 119: Duidelijk

Pov Zayn

Als ik wakker word, zie ik dat alleen Alexis en Louis nog slapen. "Goeiemorgen." Mompel ik. Iedereen staart mij verbaast aan. Ik wrijf een keer in mijn ogen en vraag dan: "Wat is er? Waarom kijken jullie me zo aan? En waarom lig jij bij Louis, Liam?" Niall schud lachend zijn hoofd en zegt: "Jij slaapt ook echt overal doorheen! Louis had vanochtend weer pijn en heeft ons allemaal wakker geschreeuwd. Alleen Alexis en jij zijn niet wakker geworden." Ik ga meteen rechtop zitten en zeg: "Nee joh, jullie hadden me gewoon wakker moeten maken. Ik heb echt niets doorgehad, sorry." Ik voel me echt heel schuldig nu.

"Gaan jullie anders nog maar even slapen, ik ben toch al wakker." Stel ik voor. Maar iedereen schud zijn hoofd. "Geloof mij, wij zijn ook klaarwakker." Zegt Liam. Harry staart al die tijd al strak naar Louis, zonder ook maar iets te zeggen, dus ik vraag: "Harry, alles goed?" Harry reageert niet, ik kijk Niall vragend aan. Niall schud langzaam zijn hoofd, het gaat dus niet goed met Harry. Ik sta op uit mijn bed en loop naar Harry toe. Ik leg mijn hand op zijn schouder en vraag: "Hazza, wil je er over praten?" Ik zie de tranen in zijn ogen opkomen, dus ik trek hem in een knuffel en dan begint hij te huilen. "Vertel het aan mij, dat lucht op." Zeg ik zachtjes tegen hem. Snikkend verteld Harry: "Louis had zoveel pijn dat hij stopte met ademen. Ik moest hem een klap in zijn gezicht geven, om te zorgen dat hij zou ademen. Het was zo verschrikkelijk, hij begon meteen te schreeuwen." Ik streel Harry over zijn hoofd en wacht tot hij rustiger is.

Als Harry gekalmeerd is, zeg ik: "Harry, als jij hem die klap niet had gegeven, had hij bewusteloos geraakt. Je hebt goed gehandeld. Zet het uit je hoofd." Harry gaat op de rand van zijn bed zitten, dus ik ga naast hem zitten. "Ik kan het niet uit mijn hoofd zetten, ik heb hem zoveel pijn gedaan, dat hij begon te schreeuwen." Zegt Harry afwezig. Ineens hoor ik Louis met een schorre stem zeggen: "Haz, stop hiermee! Ik heb je al gezegd dat het niet jou schuld was. Ik schreeuwde niet omdat jij mij pijn deed, ik schreeuwde door de pijn in mijn ribben. Stop met je schuldig voelen en doe gewoon normaal tegen mij. Jij hebt mij niets misdaan. Je stond meteen voor mij klaar toen ik vanochtend pijn had." Daarna grijp hij meteen naar zijn ribben. Liam, die nog steeds naast hem ligt, houd zijn arm vast en zegt: "Lou, rustig. Adem even rustig, anders ga je je spieren alleen verder verkrampen." Louis gaat rustiger ademen en Liam laat hem weer los. Verbaast vraagt Harry: "Ben je echt niet boos op mij?" Ik zie aan Louis' gezicht dat hij geïrriteerd is en hij zegt: "Harry, als ik je er nog een keer over hoor, geef ik jou een klap in je gezicht. Duidelijk?" Harry glimlacht even en zegt: "Luid en duidelijk."

Als Alexis wakker wordt, kijkt ze eerst verbaast naarde lege plek naast haar en daarna naar Liam, die naast Louis ligt. Louisgrinnikt even en zegt dan: "Ik heb Liam van je gestolen." Alexis kijkt Louisboos aan en zegt dan: "Stoute Boobear." We beginnen allemaal te lachen. Niallspringt op en roept: "Kom maar bij Nialler." En hij laat zich naast haar op hetbed vallen. Alexis lacht en zegt: "Ni, je bent gestoord." Niall antwoord:"Bedankt." En trekt Alexis in een knuffel.