Nobody knows (1D fanfiction)

Hoofdstuk 56: Eerlijk

Pov Harry

Samen met Isa en Danny zit ik in Isa's kamer. "Ik merkte net dat je niet wilde praten over wat je gedroomd had, maar ik wilde je in ieder geval laten weten dat wij zorgen dat je veilig bent." Zegt Danny tegen Isa. Isa draait haar hoofd weg, zodat ze ons niet aan hoeft te kijken. Ik pak Isa's hand en zeg: "Je hoeft je niet groot te houden, we snappen dat je bang bent. Dat is helemaal niet raar, het zou juist raar zijn als je niet bang bent. Denk je dat Niall, Zayn, Liam, Louis en ik niet bang zijn?" Ze kijkt me heel verbaast aan.

Dan gaat Danny verder: "Kun je alsjeblieft proberen te vertellen wat er net aan de hand was, dan kunnen wij je proberen te helpen." Isa antwoord: "Ik had inderdaad een nachtmerrie, maar het was niets bijzonders." En weer kijkt ze ons niet aan. Ik weet zeker dat ze heel bang is, maar ik snap niet waarom ze het niet wilt vertellen. "Het is wel iets bijzonders. Wij konden jou buiten horen gillen, dus er is weldegelijk iets aan de hand. Ik wil dat je eerlijk verteld wat je gedroomd hebt. Alleen op die manier kunnen we je helpen. En ik snap dat je het moeilijk vind om erover te vertellen, maar vertrouw ons." Isa schud haar hoofd en de tranen lopen over haar wangen.

"Ik kan het niet, ik wil er niet meer aan denken." Zegt Isa. Zodra ze dat zegt weet ik wat ze gedroomd heeft. Dit soort dromen had ze ook toen ze in het ziekenhuis lag, na de ontvoering. "Isa, zeg eens eerlijk... Zijn het dezelfde dromen als toen je in het ziekenhuis lag?" Vraag ik. Ze knikt en legt haar handen voor haar gezicht. Dus ik vertel tegen Danny: "Ze heeft gedroomd dat ze ontvoert was en mishandelt en misbruikt werd." Dan wend ik me tot Isa en vraag: "Klopt dat?" Ze knikt en veegt de tranen van haar gezicht.

"Isa, we laten dat niet nog een keer gebeuren. Het komt goed, hij komt echt niet bij je in de buurt. Je bent hier echt veilig. En degene die jou vorige keer ontvoerde zit nog steeds opgesloten, dus die kan jou niets meer doen. Als er nou iets is, bijvoorbeeld dat je een nachtmerrie hebt gehad of gewoon dat je bang bent en je wilt er niet met de jongens over praten, mag je ook naar ons toe komen. Alexis heeft ook heel veel met Fenna en mij gepraat en daardoor voelde ze zich ook beter. Oké?" Verteld Danny. Isa lijkt rustiger en knikt. Als ze begint te gapen zeg ik: "Ga nu maar weer proberen te slapen, anders ben je morgen doodmoe." Isa kijkt even angstig en vraagt dan: "Wil jij alsjeblieft bij me blijven. Ik wil niet alleen zijn." Ik knik.

Ik loop met Danny mee de kamer uit en bedank hem. Zonder hem had ze waarschijnlijk nooit iets gezegd en had ze zich een stuk minder veilig gevoeld. "Hou haar wel in de gaten, want ze is volgens mij precies Alexis. Ze zal niet snel laten merken dat er iets is, pas als ze instort weet je dat er iets mis is, zoals nu." Zegt hij tegen mij. Ik knik, wat hij zegt klopt precies. Isa en Alexis zijn wat dat betreft hetzelfde. Gelukkig komt Isa toch af en toe wel naar ons toe, als haar iets dwars zit, maar ook niet vaak.

Daarna ga ik snel terug naar Isa. "Als je nou weer een nachtmerrie hebt of bang bent, zeg het dan gewoon eerlijk. We willen je helpen en beschermen, dat weet je toch." Zeg ik tegen haar. Ze knikt en antwoord: "Weet ik, maar ik wilde er gewoon niet meer aan denken. Ik wil het vergeten." Ik zeg dat ik haar snap en daarna stop ik haar in en wens ik haar welterusten.

t