Nobody knows (1D fanfiction)

Hoofdstuk 80: Code Blauw

Pov Liam

Danny en Chris zijn net weer weg en wij zitten weer bij Alexis. Het gaat sinds een paar dagen wat beter met haar. Ze praat nog niet met ons, maar ze draait niet meer weg van ons en reageert wel als we iets zeggen. Ze heeft ook veel minder paniekaanvallen. We houden nog steeds hoop dat alles weer goed gaat komen. Alexis heeft gewoon tijd nodig om alles te verwerken.

"Hoe voel je je?" Vraagt Harry aan Alexis. Maar ze reageert niet. Ze staart alleen maar recht voor zicht uit. Het lijkt wel alsof ze helemaal in haar eigen wereld zit. "Lexi, wat is er?" Vraagt Louis. Maar ze blijft alleen maar voor zich uit staren. Louis gaat naast haar op bed zitten en vraagt nog een keer zachtjes: "Lexi, is er iets aan de hand?" Ik zeg tegen Louis: "Ze zit helemaal in haar eigen wereld, volgens mij. Ik denk dat ze ons niet eens hoort." En ineens krijgt ze weer een paniekaanval. Het is nog erger dan normaal, ze ligt helemaal te shaken en haar ogen draaien weg. Er komen meteen weer artsen binnen gerend en Alexis krijgt medicijnen toegedient. Als er na vijf minuten nog verandering is, zegt een van de artsen: "Geef nog 5 mg Nitroglycerine en 15 mg Venlafaxine." Als ook dit is toegediend wordt Alexis al snel rustiger. De arts legt uit: "Ze heeft nu ook een medicijn speciaal tegen de paniekaanval toegediend gekregen. Dit gebruiken we normaal niet bij kinderen, daarom heeft ze een hele lage dosis gekregen."

Als Alexis uiteindelijk, na een half uur, weer helemaal rustig is, ga ik naast haar zitten en vraag: "Wat is er aan de hand?" Haar ogen vullen zich met tranen. Louis vraagt: "Komt het door het gesprek met Chris en Danny?" En meteen versneld haar hartslag en krijgt ze het weer benauwd. We zijn bang dat ze weer een paniekaanval krijgt. Louis gaat naast haar zitten en trekt haar in een knuffel. "Alles komt goed. Wij houden van jou en laten je nooit in de steek." Stelt hij haar gerust terwijl hij haar over haar rug streelt. "Je bent veilig bij ons en alles komt goed. Wordt maar rustig." Gaat hij verder. En ze wordt inderdaad weer rustiger. Ze begint te huilen en voor het eerst sinds anderhalve week zegt ze iets tegen ons. "Ik ben zo bang." En daarna raakt ze buiten bewustzijn en begint de hartmonitor te piepen.

Er komen meerdere artsen binnen gerend en de eerste roept: "Code Blauw! Haal een crashkar." Alexis' bed wordt helemaal plat gelegt en ze beginnen met reanimeren. "Ze heeft ee hartstilstand, jullie moeten de kamer uit." Wordt er tegen ons gezegd en de verpleegsters nemen ons mee naar de gang. We zien dokter Vos en dokter Ruitenburg nog naar binnen rennen.

We zitten met z'n alle te wachten in de wachtkamer. We zijn allemaal in paniek. "Ze is sterk, ze overleeft dit wel. Toch?" Vraagt Niall nerveus. En Louis, die heen en weer blijft lopen, zegt: "Ze moet dit overleven. Het moet. Ik kan niet meer zonder haar." De tranen stromen over zijn wangen en ik snap precies wat hij voelt.