Living a Dream [EXO]

Chapter 30

Language Guide! :)

"Sample text" = Korean

"Sample Text" = Tagalog

"Sample Text" = Flash Back/ imagination

[Sample Text] = Text Message

"Sample Text" = Video Call/ Voice Call.

____________________________________

-Samantha Pov

Awahhhhhhh! Sana tama lahat ng naging desisyon ko, sana hindi ako magsisi sa lahat ng sinabi ko sa kaniya. T_T

*Flash Back*

Nandito ako ngayon sa park hinihintay si eunhyuk dahil nagtext siya saakin at pumayag naman ako na magkita kami dito sa park ng 3 o'clock pero wala pa siya. Naiinis na nga ako sa kakahintay sa kaniya e.

"I'm sorry kong na late ako." Biglang may nagsalita sa likod ko, naka upo kasi ako sa bench dito sa park.

Ng may nagsalita bigla sa likod ko mukang alam kona kung sino yun. Namiss ko ang boses niya iba yung pakiramdam ngayon kaysa sa mga MV nila.

Tumingin nako sa likod ko at nakita ko siya na mukang tumakbo dahil naghahabol siya ng hiniga. Tinignan ko siya at naka all black lahat siya naka balot ang buong katawan niya naka mask din siya bali mata kang makikita.

"Mabuti naman at napagisipan mu oang dumating, kundi aalis nako." Pagtataray ko sa kaniya.

Nung tinanggal niya ang mask niya nag iba ang itsura niya, kakaiba siya nung naging kami at yung sa mga MV nila.

Namiss ko talaga siya pero hindi pwede dahil sinaktan niya ako.

"Sorry." Biglang sabi niya saakin at yumuko siya.

"Anu pala ang pagu-usapan natin?" Tanong ko sa kaniya at umupo ulit ako sa bench at umupo din siya sa tabi ko.

"Maria sorry sa lahat ng ginawa ko." Sabi niya at hinawakan niya ang kamay ko at tinanggal ko naman yun.

"Don't call me Maria. At sa tingin muba ang sorry mo tatanggapin ko kaagad?" Mataray na tanong ko sa kaniya.

"Sorry dahil iniwan kita, sorry kung hindi ako nagpaalam sayo, sorry kung hindi kita na text nung panahon na umalis ako, sorry dahil pinabayan kita at sorry dahil hindi ko natupad ang pangako ko sayo na hindi kita iiwan." Ng sinabi niya naluluha nako.

Ayaw kong umiyak dahil ayaw kong makita niya ako mahina, gusto ko makita niya ako matapang ngayon.

"Alam mu ba nasaktan moko. Alam mu naman na mahal na mahal kita nuon pero umalis ka nalang at hindi bumalik at ngayon kalang bumalik." Sabi ko sa kaniya at duon na bumagsak ang mga luha ko, hindi kona mapigilan ang sarili ko.

Wala nako paki kung mahina ang tingin niya saakin basta gusto na ibuhos ang mga sakit na naranasan ko nuon.

"Alam ko yun sam. Ako rin nasaktan nung panahon yun." Sabi niya saakin, mukang nagpipigil na rin siya ng iyak niya.

"Pero mas ako ang nasaktan. Dahil nung panahon na nawala ka, nawala din ako sa sarili ko, dahil naging masamang tao ako sa paningin ng mga studyante nuon. Dahil sayo nagbago ako naging badgirl ako, at ng dahil sayo lagi nila ako pinapagalitan! Alam mu na simula ng mawala ka nagbago lahat. Pero napagisip ispip ko bakit ko sina sayang ang oras ko sa isang WALANG KWENTANG BAGAY!!" Ng sinabi ko yun pinunasan ko kaagad ang luha ko.