Rena
Ik kreunde zachtjes terwijl ik mijn ogen open deed. Ik lag op de grond gelukkig nog in mijn wolven vorm. Amore: "Rena? Gaat het?" Vroeg ze zacht. Ik zucht en schudde mijn hoofd. "Ik bloed niet waar?" Vroeg ik aan haar en ik voelde haar knikken. Ik zuchtte en probeerde mijn hoofd op te tillen maar dat ging niet. Het geluid van kettingen die tegen elkaar boste galmde door de cel heen. Ik bevroor. Nu pas kwam ik er bewust van dat ik was geketend. Mijn voor poten zaten vast aan elkaar net zoals mijn achter poten. Rond om mij nek zat ook een ketting die vast geklemd zat op tegen de grond. Mijn mond of terwijl mij snuit was ook een ketting om heen zodat ik niet kon bijten. Rons om mijn middel zat ook kettingen.
Kort om...ik was volledig geketend aan de grond. De deur van boven vloog open en ik spitste mijn oren. Ik hoorde zware voet stappen naar benden komen. Ik was bang, maar dat vertelde niks. Mijn ogen zagen een schaduw en ik volgde het. Niet veel later stond een middel matige man. Zijn geur was anders dan de anderen. "Rogue" gromde Amore. Ik wou terug grommen maar het had toch geen nut. "Zo mooi wezen" klonk zijn stem en zakte tot dat hij op zijn hurken zat. Hij legde een hand op mijn schouder en ik keek hem waarschuwend aan. "Maar oh zo kwetsbaar" zei hij en laat zijn klauwen in mijn fel snijden. Ik jankte van de pijn en kronkelde heen en weer. Het deed zo veel pijn.
Ace
"waar is ze!" Gromde ik naar een wolf die we pas net zijn tegen gekomen. Ik was verward, boos, omdat ik haar bijna sloeg, omdat ik tegen haar uit viel. Verdrietig omdat ze weg liep.
Alles was mijn schuld. Ik had meer tijd moeten door brengen met haar. Zij was mijn Luna. En nu was ze in de handen van het kwaad. De wolf waar ik tegen sprak was bang, ik kon het horen aan zijn hart. Hij wees naar het noorden. het land van de Rogues. Ik gromde en smeet de wolf weg. de wolf jankte een beetje maar dat boeide me niet. Waar het nu om ging was Rena, mijn Luna. "Alfa?" Hoorde ik Drake zachtjes vragen. "Wat?" Gromde ik naar hem en draaide me om. "We moeten een rust plaats vinden, het word al donker" Zei Drake. Ik gromde en stapte naar voren, maar ik kon niet veder komen omdat Ryan voor me sprong en vel naar me gromde. Ik zuchtte en draaide me om. "Ik moet haar vinden, ik ga door vuur en vlam , ik moet haar vinden" zei ik en knikte naar me zelf. Ik begon in een keer snel te rennen naar het land van de Rogues. Niet veel later hoorde ik de voet stappen van Drake en Ryan.
Rena
Na het hele martelingsprocess, kon ik eindelijk tot rust komen. Ze hadden vergif op hun hele lichaam waardoor mijn wonden niet snel konden genezen. Dit was hellemaal niet leuk. Alles in mijn lichaam deed pijn. Van botten...tot spieren, van spieren tot huid. Ik had beter niet weg kunnen rennen. Dan had dit nooit kunnen gebeuren. Ik voelde me zo moe, zo kwetsbaar als ik hier lag. Ik wenste dit niemand toe. Dit was veel te erg. Wat hadden ze met me gedaan? Was Ace hier nu maar. Ik was nog steeds boos op hem, maar hij kon hier misschien een einde aan maken. Ik kan het echt niet langer meer aan. Mijn benen begeven het telkens en als ik wil terug vechten, dan wordt ik nog harder geslagen en kapot gemaakt. Ze zijn nu eindelijk weg, maar ik beleef alles telkens opnieuw en opnieuw. Het is alsof ik in een film zit, maar dat alles telkens opnieuw afgespeeld wordt. Ik word er niet goed van. En telkens als ik die Rogue mij zie slaan, duik ik opnieuw in elkaar, bang dat het echt is, en ik elk moment die pijn opnieuw kan voelen Ik had schaafwonden en overal zaten sneeën. Mijn sneeën waren diep en er liep allemaal bloed uit. Zelf kon ik er niet naar kijken, anders zou ik gelijk overgeven. Ik probeerde de mind-link te gebruiken om Ace te bereiken, en het lukte me bijna. Maar omdat ik zo bezig was met wat er zich in mijn hoofd afspeelde, lukte het mij niet om een goed signaal te krijgen. Ik probeerde het een paar minuten, wat voor mij uren deed te lijken.
Ace
Ik stopte met rennen toen ik haar geur snoof. "Hier!" Riep ik naar de twee. Ze kwamen gelijk naast me staan en snoven de geur. Ze knikte en daar gingen we weer. Alleen dit keer volgde we haar geur. Niet lang daarna zagen we een kasteel. Het was groot en duister. Drake pakte snel Ryan bij zijn nek vel en trok hem bij hem terwijl we allebei achter een boom verschuilde.
"We hebben een plan nodig!" Hoorde ik Drake zeggen. Ik keek hem aan en knikte.
"Ja, weet ik...maar wat voor een?" Vroeg ik. "Ik heb er een" zei Ryan plotseling.
Rogues P.O.V
Het gejank van een lone wolf hoorde ik van buiten en gromde. "Alec! Roger!" Schreeuwde ik. een paar seconden stonden ze voor me. "Ja alfa?" Vroegen ze. "Ga naar buiten en dood dat nutteloze wezen" zei ik verveeld. Ze knikte en rende weg. Toen ze buiten kwamen zagen ze een rood/bruine wolf liggen. Ze gingen er naar toe en duwde met hun snuit in de zij van de rood/bruine wolf. De wolf keek op en gromde gevaarlijk. Binnen een paar seconden lagen de twee rogues op de grond dood. Drake gromde naar de wolf die hij neer haalde en liep toen terug naar Ryan. 'Gaat ie?' Vroeg hij zacht in de mindlink. Ryan stond op en knikte. 'Nooit meer' zei hij terug. Ace grinnikte zachtjes en samen liepen ze in hun wolf vorm naar het kasteel. Het was nu makkelijker voor ze sinds de wachters uit geschakeld waren.
Rena
Amore: "Rena? Blijf wakker ik voel Ace dichter bij" zei ze. Ik zuchtte en knikte. "Op dit moment schaam me zo erg" vertelde ik haar. Ik hoorde een zucht van Amore. "Ik weet het is niet jouw schuld dat je weg liep, maar je had beter kunnen blijven of tenminste naar je kamer toe kunnen rennen" zei ze. Ik zuchtte en knikte nog een keer. Ze had gelijk, ik had beter naar mijn kamer toe kunnen rennen dan dat ik uit het huis rende.
Het geluid van de deur die open ging had mijn oren weer omhoog staan. Het was Ace. Dat rook ik. "Rena?" Hoorde ik zachtjes. Ik jankte, voor een teken dat ik er nog was.
Ik sloot mijn ogen toen de pijn beter begon in te werken. Ik opende mijn ogen en plotseling zag ik Ace voor me. De cel deur had hij waarschijnlijk open gerukt.
Hij zakte tot op zijn hurken en legde een hand op mijn schouder. Ik jankte nog een keer en wou weg trekken, terwijl de beelden van de rogue in mijn hoofd rondspookten.
"Het spijt me zo" zei hij en ik voelde zijn spijt. Hij meende het. Ik probeerde te glimlachen maar dat ging niet. 'Het is al goed' zei ik zacht en zuchtte. 'Haal me hier uit' fluisterde ik zwakje.
Hallo iedereeen! Zouden jullie alsjeblieft een comment achter willen laten, om aan te geven wat jullie van het boek vinden?
Hope y'all like it!!
Pleas Comment! Vote! Share!
