Geduld word beloond!

8

Ik werd vaak bezocht door de onbekende.
Hij vertelde nog steeds niet wie hij was.
Maar na een tijdje maakte het mij niet uit.
Hij was de enige die er voor me was.

Ik deed mijn open gemakkelijk open, en keek naar boven.
Ik zag alleen maar witte wolken.
Ik keek even goed rond en bevond mezelf in een hemelse plek.
Het rook er zo goed en ik kreeg hier een goed gevoel.
Het was te mooi om waard te zijn.
Nu snap ik die gezegde nu pas.
Ik hoorde een zware stem echo; "Chaimae...
Wil je dat dit jou eindbestemming word? Dan ga met mij mee".
Ik draaide me om en zag Soufiane.
Mijn hand ging automatische naar zijn hand en we liepen door de mijn droom....

Mijn droom!
En toen werd ik wakker.
Wat was dat een rare droom zeg.
Ik moest huilen want het was niet echt.
De tranen vielen naar beneden en mijn ogen opende zich.
Ik kon ze openen.
Ik zag toen Soufiane slapend op de stoel naast mijn bed.
Hij was de onbekende.
Al die tijd, had ik het beste en dat was Soufiane.
Ik probeerde mezelf te herstellen en omhoog te trekken.
Ik zag dat ik geen hoofddoek droeg, ik raakte in paniek en zocht al snel een gewaad om mezelf mee te bedekken.
Ik vond mijn hoofddoek bij Soufianes schoot.
Ik strekte mijn handen handen daar uit en toen schrok hij wakker.
Hij keek me diep aan met vreugde traantjes....