Yine hatırlanmaya değmeyecek bi gün. Ayın 14'üymüş. Yine bi çay evindeyim bir iki dost paketler ortada arkadan müzik önden binbir dert ve şu can sıkıntısı. Alışamadım hala sessizlik üzüyor bu kadarı üzüyor kelime yetmiyor anlatmaya halimi. Umutlar bitti tükendi sanki ruhum geceleri uyuyabiliyorum artık ama sabah kaltığımda o boşluk batıyor şurama tam soluma inemiyorum derine biliyorum orası karalı muhabbet kesildi tenhalık delisi ben kaçar oldum yanlızlığımdan yeni biri diyorum izin vermiyorsunda kabul etmiyor solum olmaz diyor kaldıramam başkasını. Aklım giriyor araya yetmedi mi diyor. Arada kaldı yüreğim sıkıştı daraldı ne zaman güneş doğacak diyor. Değişik bu günler çay içemiyorum eskisi kadar rahatlarım diye buraya yazıyorum umarım işe yarar ne kadar dayanabilirim böyle bilmiyorum çüknü.
İyi günler. Ne kadar iyi olmasada.
