Merhaba. Kıvırmadan konuya gireceğim artık sen başka birisin. Bambaşka. Bu demek oluyor ki seni saklamanın bir lüzumu kalmamış. Bunu farketmem belli bir vakit aldı. Fakat zararın neresinden dönersen kardır değil mi? Zaman geçiyor. Artık bu mahvolmuş bir son bulabilir. Sen kelimesi kayboluyor içimde. İthaf ettiğim kişiliğin şuan evrilmiş olduğu hali tanımıyorum. Sıradan bir insan gibi ilgimi çekmiyor. Bunu kendime sürekli tekrarlayarak kabul ettirdiğim bir yalan olarak değil, doğruluğuna inandığım gerçek olarak görüyorum. Zira öyle olmasaydı benimsemem de gayet zor olurdu. Açıklamak huyum olmuş. Artık gitme vakti. Artık bitme vakti. Gün dönüyor. Yeni bir hayat. Komik olanı ise burada bulunduğum süre içinde başladım 3. yeni hayat olacak bu. Yıllar geçiyor gerçekten. 15 yaşında bir çocuktum. Giderken nasıl olurum kim bilir. Bahar havası bir sahil kenarında rüzgar yüzüme vururken tekrar düşünürüm bunları eminim. Kalan son fotoğrafı ise yine manidar olacak fakat o kaldırıma bırakacağım. Sahi nasıl sıkılmadım unutmaktan hep tekrar eden bu sonu.
İyi geceler.
