Bazen bir son gerekir değil mi? İyi veya kötü farketmeden hatta hala her şeyi hatırlarken. Peki nasıl bir son olmalı? Hatırlanacak mı yoksa tamamen silinmek üzere kaldırılacak bir son mu istediğim? En çok faydayı hangisi getirir bana? Hatırlamak sonu güçleştiriyor nasıl olsa silmek en güzeli demek istiyorum açık konuşmak gerekirse fakat bu benim yapıma tamamen ters değil mi? Tecrübe gözüyle baktığım geçmişimi fazla aklımda tuttuğumu farkedeli beri bir kararsızlık bir durgunluk aldı ruhumu. Son kararı verirken dikkat etmem gereken şey ne? Telafi edemedim ve etmek için bir yola başvurmadım bu benim eksikliğim fakat öyle ya da böyle o kutu içindekiler yanacak. İçindekilerle beraber hafızamdakiler de kül olur mu acaba? Yine soru üstüne soru... Kendimi bu kadar soyutlamışken insanlardan onlardan yol göstermelerini istemek ahmaklık olmaz mı? Değişimi kabul etmeliyim, değişimi kabul etmeliyim, değişimi kabul etmeliyim. Değişim? Nasıl?
Ne kadar kabul etmemekte diretsem de bu zamana kadar her değişimi bir uyuşturucu bularak atlattım kullandım, kullanıldım ben heves kovaladıkça daha çok battım. Hepinizden özür dilerim gerçekten. Yüzünüze söylemeye de cesaretim yok. Bulutlara kadar kandırdım sizi belki istemeden oldu ama düşünmemek de benim suçum biliyorum. Azad edin beni artık ne olur.
