Kore herzaman ki ihtişamıyla karşımda. Yanlarımızdan insanlar mutlu geçiyordu gerçekten mutlular mı? Yoksa öyle mi gözüküyorlar...
İçimde büyük hergün kanayan kabuk bağlamayan bir yara oldu. Aşk bu mu? Bir daha aşık olmamalıyım Sehun örnek olmuştu.
"Kyrstal şu ev nasıl?"
Ufak bahçesi vardı, iki katlı ev di.
"Bakalım"
Evin sahibinden anahtarı alıp evi gezmeye başladık ev eşyalarıyla duruyordu. Merdivenlerden yukarı odaları gezmeye başladım, üstü beyaz örtülerle kapalı odaya girdim. Yavaş adımlarla üstünü açtım umarım böcek felan yoktur. Resimler vardı, bir kız bir erkek tozlanmış hayat. Bakmadan odadan çıktım, bu evi istiyorum yeni gün, yeni iş geçmişi zamanla silerim.
"Bu evi istiyorum"
Aşağıya indim Kaeun evin sahibiyle anlaşmaya başladı. Bende kutulara süsleri kouuyordum aşağıya koymayı düşünüyorum benden önce oturan belki tekrardan almaya gelir...
°°°°
KaiSuho:"Kai seninle birşey konuşmam gerek"
Kai:"Uzatma"
Suho:"Senin evini sattım"
Kai:"Nee? Hayır de bunu nasıl yaparsın??"
Masadaki bardağı elimle parçaladım. Korkulu gözlere bakmaya başlasa da umrumda değildi.
Suho:"Açın daha fazla oluçak..."
Suho:"Yeni ev aldım, yarın dönüyoruz!"
Elimi tutmaya başladığında onu itim bu kadarı fazlaydı benim hayatıma nasıl karışabilir...
Yoona seni çok özledim, bana gülümsemesini gözlerimin içine bakmanı herşeyini neden beni bıraktın?...-1 gün sonra- Kai nin ağzından-
Yoona ile gezdigimiz yerler gözümün önünden geçmeye başladı. Hayır Yoona dan başka birini sevemem o benim ilkim ve sonum olarak galiba insanlar bir defa aşık oluyorlar.
Seni bekliyor oluçagım.
Suho herzaman ki gibi kahvaltıyı hazırlama ugraşında Chanyeol müzik ile uğraşıyor sanırım sadece benim hayatım durmuştu.
"Kendini nasıl hissediyorsun?" Nasıl hissedebilirim ki? Zamanım durmuş hareketsiz yaşıyorum.
"İyi.." İyi demekle yetine bildim. Gözlerimi çevirdim masaya oturdum. Az da olsa birşeyler yiyebildim. Kendimle savaşmak için koşuyorum peki yorulduğumda ara verebilirmiyim veya koşarak su getiren biri oluçak mı?
Kyrstal
Bügün son deneme kendim için koşuçaktım herşeyi biraz da yapabilirsem arkamda bırakmaya çalışıçağım herşey bitmiş olsa da o iyiydi.
Hayat aslında bize açımazsız tarafını gösterdi belki onunla olmasam benim için kötü şeyler oluçaktı? Ama ben onunla mutluyum sanki ailemden biri olmuştu ve herşeyi birden geri de bırakmak benim için acımasız olmuçakmı?