Artık bıkmıştım bu hayattan . Kimseyi görmek kimseyle konuşmak yaşadığım bölgeyi terkedip tanımadığım görmediğim uzak yerlere gitmek istiyordum.Hayat onyedi yaşındaki bir kıza neler gösteriyordu böyle .
Çalışıyordum ama bazı şeyler bana engel oluyordu. Hayat hiç bu kadar gaddar olmamıştı .Yine hergün ki gibi bir sabaha uyanmıştım . Kendime gelmek için duş almanın mantıklı olduğunu düşünüp banyoya yöneldim . Saatte baktığımda 08.05di . Kurulanıp üzerimi giydim. Annem uyanmamıştı . Tatiliydi sanırım bugün bende rahatsız etmiyim düşüncesiyle sessizce geziyorum evde. Neden bilmiyordum ama içim bir şey istemiyodu ondan dolayı kahvaltı yapmadım ve çantamı alıp ilk dersi kaçırmamak için yola çıktım . Hava yağmurluydu hızlı adımlardan 10 dk sonra okuluma gelmiştim o mavi duvardan başka hiçbir şeyini sevmiyordum şu okulun. İstemedende olsa sınıfıma çıkmak için merdivenlere yönelip yavaş adımlarla sınıfıma gidip sırama oturdum.içeride kimin olup olmadığı ilgimi bile çekmemişti. telefonumu çıkartıp gelen iki üç kişinin mesajına cevap vermenin mantıklı olacağını düşündüm ve telefonumu çantamdan çıkardım. En yakın arkadaşım çocukluğumdan beri yanımda olan Ezgi birde Ahmet hiçbir zaman peşimi bırakmayan eski flörtümden mesaj gelmişti. Ezginin mesajına cevap verdiğim an zil çalmıştı . Bende telefonu bırakıp sınıfa giren çıkanlara göz atmaya başladım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSİN SEN(tln)
Teen FictionHepimiz hayatımızın bir noktasında vazgeçilmişizdir, izlemişizdir yok oluşları, zemin hazırlamışızdır varlıkları yok edişlere, yaşarken yabancılaşmaya, ötekileşmeye sessiz kalmışızdır."bir" ken İkincikli hayatlara keskin bıçakla bölünmüşüzdür..ne me...