KİMSİN SEN(tln)

7.bölüm

Saat 08:54tü kalktığımda . bugün annemin cenazesi vardı. Ben pek girmiyodum bu işlere canımı yeterince sıkmıştım. Yapsam sanki ne yapabilirdim ki. Cenaze yerine gittiğimde bir çok tanıdığım bana bakarak vah vah gibi sesler çıkarıyordu. Umrumda değildi ne kadar vahlık bir durum olsada . Annemi toprağa gömmek benim elimde olan bir şey değildi. Benim suçum değildi. Neden suçum olsun ki. Aslında benim suçumdu bu,ben olmasam ameliyat olurdu. Keşke olmasaydım keşke onun yerine ben ölseydim . Şu mezarlığa keşke beni gömselerdi. İnsanın canını çok acıtıyo anne hasreti . Onsuz napıcaktım ben kalbim , boğazım bütün hücrelerim acıyodu, gerçekten her şey benim şu halime acıyordu.

Annemin tabutu getirildikten sonra kazılan yere yani annemin mezarlığına yakın yere koyuldu ve tabutun kapağı açıldı. Ağlıyordum her zamanki gibi canımın acısını bütün vücudumla hissediyordum. 'NOLUR BENİ BIRAKIP GİTME ANNEM !!' diye bağırdım. Beni etraftaki insanlar tutuyordu. Benle ağlayan çok kişi vardı anneme. Ben olduğum yere yığıldım kafamı toprağa koyup ağlamaya devam ettim . Beni kaldırmaya çalışıyolardı. KALBİM ACIYO !!! Bağırarak ağladım . Beni gören halimi duyan insanlarda ağlamaya başlamışlardı.

Annemi tabutun içinden çıkartıp. Mezarın içine yerleştirmişlerdi. Canımdan ciğerimden bir parçayı toprağa gömmek insanı bitiriyodu gerçekten. Ağlamaktan başka yapacağım bir şey yoktu. Elimden bir şey gelmiyordu. Geri diriltemezdim ya. Ama kendimi öldürebilirdim. Bu acı bana çok fazla.

Üzerine toprak atmaya başlamışlardı bir yandan kuran sesleri ,dua sesleri beni bitirmişti. Annemi gömmüşlerdi. Beni tutan ellerden kurtulup annemin mezarına sarıldım toprağı elimle sıka sıka ağladım. Beni nasıl bırakıp gidiyorsun şimdi. Napıcam ben sensiz annem yok babam yok kim beni koruyup kollicak .Çok alışmıştım be annem sana . Noldu hani hayallerimize , gelinliğimi biz tasarlicaktık ikimiz.

Ortalık beni oturduğum yerden kaldırmaya çalışan insanlarla doluydu.Ulan sizene lan sizene siktirin gidin başımdan diye bağırmak istiyordum. Ama ağlamaya devam ettim . Bi süre sonra gücüm kalmadı ve oturduğum yerden kaldırdılar . Arabaya doğru götürdüler. ANNE !!... ağlamaya devam ediyordum. Sesim çıkmıyordu artık. Arabaya bindirdiler beni . Baktığımda mezarın başında çok insan vardı beni niye götürüyolardı o zaman. İnsanlardan nefret ediyordum. Gücüm yoktu ne konuşmaya ne hareket etmeye. Bayılmamam için ya da ölüp bir masrafa daha girmemek için götürüyolardı sanırım. Eve geldiğimde Seda teyzem beni banyoya soktu yardım edeyim mi diyse sordu kendim yapabileceğimi söyleyince banyodan çıktı. Üzerimi çıkarttım. Duş kabinine girdim suyu sonuna kadar açtım ve suyun sesiyle ağlamaya başladım. İyice yıkandıktan sonra çıkıp kurulandım ve aynaya ,kızaran mavi gözlerime baktım. Göz altlarım şişmişti mosmor olmuşlardı.
Giyindiyten sonra odama gittim ve bugünün çabuk geçmesi için gözlerimi kapattım ve uzun bir uykuya daldım.