KİMSİN SEN(tln)

4.bölüm

Ağlamaktan ve üzüntüden kendimden geçmiştim . Annem ne zaman çıkacaktı şu lanet odadan . Sağa dönüp giriş kapısının camında kendi yansımama baktım . Saçım başım dağınık gözlerim şişmiş . Her şeyden bezmiş bir durumdaydım.

Ameliyat odasından bir doktor çıkmıştı. Hemen koşarak yanına gittim 'annem nasıl' diye sordum konuşcak dermanım olmasada bunu becerdim . Doktorun yüzü düşmüştü. Sanki bana gözleriyle bir şey anlatmak istyordu . Korkuyordum heran vereceği cevaptan . Doktor 'malesef ' derken yüzüme bakamıyordu . Gözlerim karardı , başım döndü, sanırım bende ölüyodum doktorun cevabıyla yere yığıldım.

Uyandığımda hastanenin bir odasında yatıyordum .sağ koluma serum bağlamışlardı . Annemin ölümü beni öldürmüştü yattığım yataktan doğruldum ve serumu kolumdan çıkarttım . Ve odadan çıktım etrafta hiçbir tanıdık yoktu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum . Hatta ağlıyordum tanımadığım insanlar yüzüme yüzüme bakıyorlardı . Ne var yani dışarıdan annesi kaybeden bir kız olarak çok mu mutlu gözüküyordum buna mı bakıyodunuz. Elimde değildi ağlamak . Girişteki görevlinin yanına gittim ve ona Zehra Güneş adlı hastanın yerini sordum ya da ölüsünü mü desem . Bayan bilgisayardan bir şeylere baktıktan sonra morkta demesiyle ağlamaya başladım . Yeter artık hayat bana daha neler çektirecektin . Annemi görmek istyorum diye ağlıyordum . Bayan yanıma gelip tatlım sakin olur musum diyip beni tuttu . Böyle dünyanın ben anasını satıyım .

'Neden benim annem neden neeeeeedeeenn !!!'

Avazım çıktığı kadar bağırdım anneme gösterin bana diye . Kadın morga giremeyeceğimi söyleyip duruyordu . Ağlamamı kontrol edemiyordum. Kadını ittirip geri çekildim . Cebimdeki telefonu çıkarıp Zafer amcamı aradım . Zafer amca nolur hastaneye gel dedikten 2 dk sonra Zafer amca gelmişti sanırım dışarıda hastanenin kantininde oturuyordu.

Ağladığımı gördüğünde ağlama artık diyordu bana. Nasıl ağlamayayım ya bu durumda nasıl ağlamayayım bunu bana biri desin .

Zafer amca annemi görmek istiyorum dedikten sonra Zafer amca girişteki bayanın yanına gitti .

Yanıma gelip elimden tuttu Zafer amca , sanırım benim giremediğim yere Zafer amcanın sayesinde girecektim.

Morg yazısını görünce gözlerim yeniden doldu . İşte annem burdaydı . İçeriye girdik , içerisi sopsoğuktu . Gözüm annemi arıyordu ama bütün ölülerin üzerinde beyaz bir örtü örtülmüştü ve çekmeceli haldeydi. Görevli annemin yanına doğru gitti ve eliyle gösterdi hemen annemin yanına gittim . Görevli başındaki örtüyü yavaşça kaldırdı ve işte annem yatıyordu . İçim yanıyodu. Ağlıyodum annemin yüzüne dokunup dokunup . Beni tutup dışarı çıkarttılar .

Zafer amcam eve gidelim . Dedi ve beni tutarak hastaneden çıkarttı . Gözüm hiçbir şeyi görmüyodu . Zafer amcama bırakmıştım kendimi. Zafer amca beni arabasının arka koltuğuna koydu . Ve binip eve doğru gitmeye başladık . Beni arabadan indirdi ve yavaşça belimden tuttu . Binaya doğru girmiştik beni kendi evine götürüyordu çünkü bu halde asla o eve giremezdim.

Kapıyı açan Seda teyze beni hemen tuttu ve koltuğa oturttu.

Seda teyze bana istersen uzana bilirsin canım dedikten sonra başımın ağrıdığını ve uyuyunca geçeceğin düşünüp oracıkta gözlerimi kapattım.

Umarım beğenmişsinizdir . Votelemeyi unutmayın .